Doğuşlar 2

Sene, ay ile gün, sâde bir ândır,Önü ile sonu, durmaz, devrandır;Esrârını bilen, kendinden geçer,Sarhoş değildir de, ona hayrandır. Kendinden kendine, ediyor seyrân,Cümlesiyle birdir: öyle Bahçıvan;Gül ile bülbülü, âşık etmiştir,Seyrangâh edilen: (Makaam-ı İnsan). Öyle bir aynadır: bakan, çekilir,Tekrârı hiç olmaz, bilenler bilir;Gören kimdir acep, görünen kimdir?Tohumu nurdandır; nerde ekilir? Göstermek istiyen, […]

Dilimden söyliyen! Gözümden gören!İhâta eyledin; acep neyim ben?Her kuvvet senindir, ne kıymeti var…Beni bırakırsan, neyler bu beden? Su, toprak, yel, ateş alır sehmini,Nerede bulayım, o vakıt beni?Tecellî eyledi, bu hâl, şimdiden;Nerde soyunayım, sıcak kefeni? Herşey gaaiboldu, sâde sen kaldın,Görünce, aklımı, elimden aldın;Aşkın deryâsına, çekip, götürüp,Yakamı tutarak, berâber daldın. Sen beni […]

Gönül cennetinin, öttü nefîri,Şen etmek içindir, her misâfiri;Lâmbası yanınca, dört tarafından,Sürüp de çıkardı, bütün kâfiri. Görenin, kalmadı, zannı, gümânı,Temellük eyledi, cennet irfânı;Gönülden dışarı, eyledi ihraç,Sırrı anlayınca, hûri, gılmânı. Kıyâmetten evvel, haşri anladı,Dimâğına aldı, lezzeti, tadı;Yâr ile bir olan, birdahî anmaz,Görmeden anılan, böyle bir adı. Doğup Doğurmıyan, buldu, Mevcûd’ı,Kendinden geçerek, eden […]

Bu aşk beni sığdırmıyor bedene,Seyredince (Gelip Geri Giden)e;Acep nasıl, akıl yeter bu hâle?Bu işleri (Eyleyip de Eden)e? Kimisini yere atar, parçalar,Kimisine sevdâ verir, saz çalar;Kimisinin yüzlerini eder ak,Bâzı yüze yüzkarası hep çalar. Bâzısının suçlarını eder af,Bâzısını seyir eder, eder sâf;Bâzısını muhtaç eder bir pula,Bâzısını ya kuyumcu, ya sarraf. Bâzısını âşık […]

Gözlerden kurulmuş pazar;Görenler eder âhuzâr;Bakışının ışıkları,Aklın ötesinden yazar. Gizli sırdan verir haber,Alanlar, olur berâber;Dışında hiç kıymet yoktur,İçini görmek mûteber. Bakma, tûfâna tutturur,Alır, sevdâya yutturur;Can ile iki dünyâyı,Görününce, unutturur. Kendinde koymaz hissiyet,Yaklaşmağa etsen niyet;Eğer âşikâr eylesen,Sana ettirir eziyet. Dimâğıyın tadı kaçar, (1)Bıkıp kalırsın sen nâçâr;Eğer tutarsan sen gizli,Yüzünden perdeyi açar. Dayanırsan […]

Nefs elinden nelen çeker, nice kul…Kendin verdin dönüp dersin: sen kurtul!Halâs etsen bozulur mu, Yaradan!Yaratırken tertîb ettiğin usûl? Olmuş nice ihtiyara tebelleş…Kuvvetlidir; dönüp dersin: var, güleş!Nice Rüstemleri, yere vurunca,Parçalayıp eylemiştir o, bir leş. Kur’ânda söyledin: Onu öldürün!Birçoğunu parçalar, eder düğün;Yarattığın kullar, gelip geçiyor,(Kaalû belî)den yaşıyor, hem bugün. Sen kuvvet vermezsen, […]

Hâl oldu yere, göve,Hem de bu bizim eve;Yağar, durmaz (Mezâmîr),Âdem’i öve öve. Gark etti bizi seli,Bütün âlemi, eli;Hiç durmadan metheylerSeni, Cibrîl’in dili. Otuziki dişini, (1)Anlanmadık işini;Mevlâ hiç yaratmamışBu insanın eşini. Kaydeylemiş bu dîne,Benzetmiş hep kendine;Bakıp aşka düşürdüBu ânda bizi gine. İki kaşları: hilâl,Gerisi bütün hayâl;İçini metheyliyen,Niyet etse, olur lâl. Târîf […]

Seher estirdiği, yellerde misin?Güneş açtırdığı, güllerde misin?Ateşin yaktığı, küllerde misin?Bize haber ver sen, o mekânını. Güzel güzel kokan, reyhanda mısın?Sana fedâ olan, o canda mısın?Ayda, günde, bizde, cihanda mısın?Bize haber ver sen, o mekânını. Toprakta açılan, çiçekte misin?Böceğin yaptığı, ipekte misin?Cennet, hûri, gılman, melekte misin?Bize haber ver sen, o mekânını. […]

Topraklarda biter gül,Eskirse, derler: dökül!Koparırlar, atarlar,Sakın büyüme, küçül. Karâr etmiş böyle Hak;Kıymetlidir domurcak;Gönle benlik girerse,Yere dökülür yaprak. Dinle beni, ibret al,Ölü vücut, olmaz mal;İçinde yaşıyan var,Dışta görünen: hayâl. Nerede evvel gelen?Nefsine uyup ölen?Onlar gibi olursun,Sakın deme sen de: ben! Uyan, sen seni unut:Kalbine girsin mâbut;Bir şeye meyil verme:Gönlüne girmesin put. […]

Neyleyim aşk sarmayınca…Kokmaz bu, zamansız, Gonca;Nice kuşlar konar, göçerAşktan yapılmış ağaca. Yaprakları eder par par,Zıyâsı yüzlere çarpar;Kanadından vazgeçen kuş,Dallarına yuva yapar. Başka türlü yoktur imkân,Böyle kurulmuştur erkân;Tozlarını silen insan,Bu ağaca kurar mekân. Bizde ………………………….Böyle emreylemiş Sâkî;…………………………………..Söylese …… yakar hâki. Gönülde yanar ocağı,Ateştendir hep yaprağı;…………………………………Târîf edenin dudağı. …………………………………………………………………… Zapteden : Duran […]

İdrâk edilir mi, bâzâr-ı âlem…Sırrını yazamaz, yapılan kalem;İçine girende, zerrece kalmazArzû, emel ile, hüzünle elem. Târif etmek için, tutulur dili,Gözleri farketmez âlemi, eli;Tecellî şâvkına hayrân olanınHareket edemez, ayağı, eli. Yüzüne bakınca, çırpınır kalbi,Hazan ağacının yaprağı gibi;Evveli, âhiri, görür: (Bir Nokta),Akıldan çıkarır, bütün meşrebi. Âşık ile Mâşuk, orda olur bir,Hitâma erişir, […]

Ne oldu bu yumurcağa:Durmaz döner dört bucağa?İçten içe seyrediyor, Düştü mânevî kucağa. Teslîm oldu Yaradana,Durmaz bakar kana kana;Ateşi beni yakıyorKıvılcımı düştü cana. Dönerek geçer kendinden,(Hâl)e tâbi’ oldu beden;Hiç kimseyi aşk sarar mıBunun içini görmeden? Gözlerini yumar, döner,Kâhi yanar, kâhi söner;Semâdan doğan bu güneş,Secde etmek için iner. Kuvvet verdi ayağına, Kelâm […]

Neden feryâd eder bülbül?Fedâ olur nice gönül?Âşık için yaratıldı,Her çiçeğe şâh olan gül. Ötene değer ceryânı,Gören, fedâ eder canı;Bu zuhûrât, eğer olsa,Taşlara verir lisânı. Duyana olur tercüman,İsteyene verir ihsan;(Emre) görünce eyledi(İçinden Gören)e îman. Zapteden: Fuzûle Emre Saat: 22.30 – 22.33 12.4.1954

Bu bebek, bir (gel!)e benzer, (1)Bir domurcak güle benzer;Aşkın ateşinde yanmışGönüllerde küle benzer. Tâze açılmış bir çiçek,Mânevî cennette melek;Her insana nasîbolmaz(Gözlerden Bakan)ı görmek. Nedir ordan eden seyrân?Gördüğünü eder hayrân;Arzû ve emel değil miBizi oradan ayıran? İki yüzü benzer aya,Gönlü dahî o (Saray)a;Oniki ayaklı (Kürsü),Ezelden, olmuş Mevlâya. Nasıl dönüyor, siz bakın…Yaradana […]

Ne güzel durur eli…Gözü Haktan sürmeli;Akılla bilinmiyorBu bebeğin emeli. Birgün, olur âşikâr,Gören, edemez inkâr;Can, tekrar, verir, alır,Eder bilinmedik kâr. Sevgi olmuş kazancı,Çok lezîz, değil acı;Gözünden zuhûr ederAşk derdinin ilâcı. Söylenen: değil beden;Sözü yok, bilmem neden…Gelenin dili dönmez,Geri dönmüyor giden. Akıllar eder hayret,Bilenler çeker hasret;Bu mânâyı anlıyan,Ölmeye eder gayret. Bu hâl […]

Felek bize verse destûr,Biz kendine tutsak huzûr…Bütün varlık gelir, geçer,O (Cemâl)i bâkî durur. Seyrân eder her gözlerden,Tecellîdir gelen, giden;Esas: Kendisinin Zâtı;Gölge imiş bütün beden. Akıl mı yeter bu sırra?Elvânı gösterir kara;Bütün varlık döne döne,Gelir, göçer o diyâra. Etten, tenden bir pencere;Kendi bakar göre göre;(Akl-ı Küll) lâzımdır ona:Kendi kendisine ere. Bâzı […]

Uyanmadık uyku, tutacak beni,Okunacak Yâsîn, olacak: ninni;Topraklar altına, girecek bu ten,Acep bulur muyum, Sevgilim seni? Alışık değilim, kul sadâsına,Mecâza karışık, bir edâsına; (1)Ezelden gönlümü, sana kaptırdım,Her dâim hazırım, can fedâsına. Her neye bakarsam: aslından ölü,Teslîm eylemedim, verdiğin gönlü;Burnumu dayadım, senin kokuna,Sevmem topraklara, dökülen gülü. Onları koklasam, beni öldürür,Dostları ağlatır, düşman […]

Bir dem gelir, sıkıntıya düşerim,Bir dem gelir, gaafil olmuş beşerim;Bir dem gelir, Mevlâ ile bir olur,Bir dem gelir, âlemlere bir şerim. Bir dem gelir, gökyüzünde bir melek,Nasîbolur âsümânı hep görmek;Bir dem gelir, Âdem ile berâber,Dağlar, taşlar affım için hep dilek. Bir dem gelir, Minâ dağı mekânım,Havvâ ile bir olmaktır erkânım;Bir […]

Tecellî eyledi, şikâyet günü,Şeytan ile nefis, eder düğünü;Başı başa verip, ederler feryat,Her tarafı sarar, onların ünü. Her gecenin sonu, değil mi sabah?İçini görmiyen dertli, eder âh;Böyle kurulmuştur, (Hâl)in kaanûnu,Mührünü basmıştır, Hazreti Allah. Uzaktan seyreden, oluyor rahat,Dimâğında durur, tükenmedik tad;Kimseden kimseye, olur mu fayda?Hâtemi basandan, oluyor imdat. Bilerek varıp da, olmalı […]

Yaratmış, girmiş Hudâ,İçinden eder edâ;Sana nice âşıklar,Canını etmiş fedâ. Kanı akmış, sanki su…Tükenince korkusu;Bütün ihâta etmişBu cihânı kokusu. Aşka düşüyor, alan,İnsan mı geri kalan?Târîf edemez olduİç tarafını lisan. Anlar, söyler (Aklı Küll),Sanki cennette bülbül;Yârab, bu nekadar zor,Her şeylerden, tenezzül… Acep nasıl güç yeter?..O kuş, semâdan öter;Kurtulmak istiyenler,Oluyor daha beter. Yakalanır […]

Târîf edilmez tadın,Nekadar tatlı adın…Baktın gözlerime Sen,Kalbimden yaraladın. Gözlerinin bakışı,Vurdu kalbime aşı;Nazarında gizlidirYüzbin âşıkın başı. Şâirdir birçokları,Yazıyor âhuzârı;Nicesi Mansûr olmuş,Bekler kurulmuş dârı. Mansûr oluyorlar, gül!Ellerinde birer gül;Hayrân oldu Nesîmî,Sen ona dedin: Yüzül! Öldü, etti iftihar,Hâlâ kanları akar;Can bilmez, âşıkların,Durup, yüzüne bakar. Yârab! bu nasıl ilim…Söylerken dönmez dilim;Seni sevdi Muhiddin,Onu ettirdin […]

Uyu! diye ninni, diyor (İsmâil),İyi dinle, senin, için döker dil;Sen olurken, nice sıfat doğmuştur…Onları koy, sen kendini et tahlîl. Çok sâf olsun aklın, fikrin, vicdânın,Fayda görsün yaşadığın vatanın;Kimse senden hiçbir ikrah görmesin,Temiz olsun ağzındaki lisânın. Dürüst hâller etsin senden tecellî;Metheylesin sevenlerin her dili;……………………………………………….………………………………………………. Zapteden : Neş’e Emre Saat: 9.10 Not […]

Her yana döner gözler,Acebâ neyi gözler?(Aklı Kül)e seyreden,O Mâşûkunu özler. Her varlığı unutur,Sanki bir ehli kubûr;Kırk yıllık mevtâ gibiDeprenmez, tutar huzûr. Odur ebedî hayat,Odur anlaşılmaz tad;Seyredenler o (Yüz)ü,Dünyâya vermez kıymat. Gerisi, yola benzer,Satılmış kula benzer;Benim! dediğin bu ten,Eskimiş çula benzer. Soyunur güle güle,Bir dahî almaz ele;Nereye gider varlık?Akıyor, benzer sele. […]

Geldi, ne eyledi, beni muhabbet…Bütün âlemlere, hem dahî ibret;(Sehâ) çeşmesinden, su verdi, içtim,Bitip tükenmedik, getirdi devlet. Verip içirince, kalmadı ölüm.Bu âsî nefsimi, eyledi mazlum;Dilimden söyliyen, gözümden gören(Fâil), bir sır iken, olmuştur mâlûm. Bütün âzâlarım, oldu istîlâ,Canımdaki kanım, çağırır: Mevlâ!..Nefsim zebûn oldu, kalmadı düşman,(Zümrüt) kuşu geldi, kondu bu dala. Kalbimin içinden, […]

Birgün biçecekler, cepsiz elbise,İçine koyamanğ, cüzdanla kese;Kulağını verip, eğer duymazsanSen mâneviyyetten, söylenen sese. İdrâk eylediysen, ölümün yoktur,Gözünü açarsan, bozulmaz huzûr;Üç yerinden (1) mühür, fekkedilmezse,Eller gibi olunğ, bir ehli kubûr. Uyanabilirsen, her can sendedir,Diriler saklıyan cihan sendedir;Nefsinin elinden, halâs olursan,Her gözlerden gören Rahman sendedir. Tâkîbeyliyene, olursan mağlûp,Aklını eskitir, o, eder meczup;Ömür […]

Gönül yaylasının, açtı sünbülü,Hem de bahçesinin, çeşitli gülü;Açan çiçeklerin, yönü: (İnsan)a;Rumûz için öter, yaban bülbülü. Bütün yaradılmış, döner (İnsan)a,Tesbîh etmek için, gelir lisâna;Sen ârif-i dânâ, olduysan eğer,Gece-gündüz koşar, her gönül sana. (Celâl)e doğrudur, olursa zulüm,Senin şefkatinden, eyleme mahrum;(Cemâl)inin yönü, şefkate doğru,Her yol (Hidâyet)e, olursan mazlum. Gıdâ verenlerin, seyret köküne,Topraklarda biten, […]

Seni öldürmeden, sensin bir belâ,Senin bu varlığın, mâni’dir (Hâl)e;Senlik ile benlik, hâil değil mi?Varlık bir perdedir; görünmez Mevlâ. Ben! demeğe nefis, dâim alışık,Benlik karanlıktır, bulunmaz ışık;Varlık kalesini, târümâr eden: Âlimler değildir, her dâim âşık. Âşıka açıktır, Mevlâ kapısı,Yanınca verilir, mülkün tapusu;İçinde durduğun, mânevî saray,Nûru ilâhîden, olmuş yapısı. Gönül! (ben)i bırak, […]

İki kaşı yay gibi,Yanakları ay gibi;Döne döne sekiyorÜç yaşında tay gibi. Şimdi küçücük bider, (1)Dönerek Dost’a gider;Varıp da teslîm olsa,Bilmem O da ne eder? Dolanırlar elele,Gezerler güle güle;Hep senin âşıkların Can vermez Azrâile. Âşıka yaklaşamaz, Çünkü Mevlâ eder haz;Kendi eliyle yapmış,Girmiş de, olmuş Hicaz. Secde eder orda kul,Budur ilâhî usûl;Her […]

Devirden devire, dönüyor her ân,Bu gönül, oluyor, tâmirsiz vîran;Ayaklar altına, seriyor beni;Bir de bak, görünür, bütün âsüman. İçime doldurur birçok belâyı,Fuzûlî’den alıp, kor o Leylâ’yı;Aşkın süpürgesi, temizleyince,Alıp getiriyor, (Güzel Mevlâ)yı. Neyleyeyim, etti, beni eğlence,Kesreti ettirir, her dâim hece;Aşkın ceryânına, gelir, tutturur,Dâim gündüz eder, tükenir gece. Her yüzde görürüm, kendi yüzümü,Ararım, […]

Sanki geldin gönül! bu vîrâneye…Haraptır, benziyor, bir kâşâneye;Meylini takmadan, dönüp gidersin,Benzenğ mumda dönen, sen, pervâneye. Sanki bir pencere: bakıp dönersin,Benzenğ bir kandile: yanıp sönersin;Akıllar, fikirler, idrâk edemez,Hendese keşfetmez, böyle hünersin. Küll ile zerreler, sana ibrettir,Bunları anlamak, büyük devlettir;Yüzünü seyretmek: ilimler başı;Lezzetini alan, ebedî mesttir. Çıkan: senin sadân; hayat çeşmesi,Dirilik veriyor; […]

Benim zannettiğin, bir hicret yurdu;Neden çadırını, gafletten kurdu?Can alan Azrâil, canından evvel,En güzel yerine, oturdu durdu. Onun için dolu, ağrıyla acı,Bir ân rahat değil, çok olur sancı;Bağına dikilen, meyva veriyor,Derdine merhemdir, minnet ilâcı. Kan ile suluyor, o Bahçıvanı,Dibine serpiyor, bu tatlı canı;Ne kadar gaafilsin, ey deli gönlüm!Bilerek seversin fânî cihânı. […]

Gül yüzlerin gülüstan,Fedâ olmuş nice can…Saçıyın bir telineÇok âşık, olmuş kurban. Açılmamıştır dudak,Deprenememiş ayak;Aşkıyın hazînesi,Gözünden yapmış kapak. Sabırlar tükendi, aç!Zuhûr etti ihtiyaç;O mahmur bakışına,Nice can, oldu haraç. Bulunmadı müşteri,Görmedi sen Dilberi;Seni methetmek içinBirçok yüzüldü deri. Yüzüldüler taş ile,Nefisle savaş ile;Yanına yaklaşılır Fedâ olmuş baş ile. Öyle aldılar gülü,Şen ettiler o […]

Aldanma fânî cihâna,Çok zâlimdir, kıyar cana;Ne kadar îmâr edersen,Sonucu, döner vîrâna. Sensin o Dost’un sarayı,Sensin saklıyan, Mevlâ’yı;Sen seni yok edebilsen,Kullarına olmaz sayı. Sana, benliğindir siper,Senden sana vermez haber;Yok ol da (Muhît)e karış,Uyan: değil mi berâber? Senden çıkıyor o sesi,Seninle alır nefesi;Arzû, emel dolu olan,Çal da kırılsın, şişesi. Kalmasın nâmûs ile […]

Mâlâyânî, bizi, geldi de tuttu,Sevdiğimiz (Kuş)u, aldı da yuttu;Gönül, dünyâ ile, olunca meşgul,Çağıran Aslını, çabuk unuttu. Merhameti yoktur, vicdansız, alçak,Dişleri dört yana, yapmıştır saçak;O (Gül)ü, dibinden, varır, kemirir,Açılmaya koymaz, olsa domurcak. Kararmış gecedir, onun vicdânı,Dâim dâvet eder, zâlim, Şeytanı;Aşk ehlini eğer, helâk etmezse,Yüzünü ekşitir, sıkılır canı. Akıllıya düşman; bakmaz gaafile;Tutar […]

Neden meşgul eder, havada bulut?Böyle karâr etmiş, sevdiğin Mâbut;Eğer âşık isen, sen, o Mâşûk’a;Onu dâvet eyle, her şeyi unut. Yanlış gördüklerin: Kürre’ye nâzım;Döndürmek içindir, her zerre lâzım:Bir çelik leblebi, sabır meyvası,Tamam görmek ile, oluyor hazım. Neden hoş görmezsin, acebâ, beni?(Tahammül)den ister, Yaradan, seni;Semâ, felekkiyât, bu Arz, uzaktır;İdrâk eyledin mi, sendeki […]

Her şeyler aslını, bulacak birgün:Gözlerine toprak, dolacak birgün;Senden evvel gelen, nereye gitti?Mutlak onlar gibi, olacak birgün. Anla, çürüyecek, arayan elin,Konuyu komşuyu, inciten dilin;Uyanıp görmezsen, – haşir günüdür –Dağdan, taştan olan arzû, emelin. (Ahseni Takvîm)dir, sendeki vücut,Âşık! Rahman olan, içinde mevcut;(Kürsî-i Rahmân)ı, sâhibine ver,İçindeki mahlûk, eylesin sücûd. Suçunu bilirsen, tövbe sendedir,Ahmedi […]

Adım adım yürürüz,Bakar, (Yâr)i görürüz;Bizden ikrâh edeninGözlerini bürürüz: Dost’unu görür düşman,Her yanı olur zindan;Temâs etmek istemez,Baktıysa, olur pişman. İstîlâ eder hiddet,Dönerek, ister izzet;Esirge sen Yârabbî!Medet Yârabbî, medet! Böyle târif etmez dîn;Senin bir adın (Mübîn);Şefkat hazinen vardır,İçinde eksik neyin? Derler: Gaffârüzzünûb;Sığınsak, etmenğ mahcup;(Emre) seni unutsa,Nefsine olur mağlûp. Zapteden: Suphi Kükürt, Galip […]

Her vârın anası, değil mi (yokluk)?Topraktan doğuyor, bembeyaz pamuk;Devredip, aslına, tekrar dönünce,Her çeşit boyanın, hiçbirisi yok. Elvan elvan rengin, anası: yeşil;Tekâmülden sonra, oluyor zâil;İnsanda gayrisi, durmaz devreder,Gerisi nâkıstır, Âdemlik kâmil. Âdeme âşıktır, her yaradılan,Severek duruyor, hepisi dîvan;Emrine tâbi’dir – idrâk ederse –Kurtlar, kuşlar, semâ, hem iki cihan. İnsan gibi var […]

Yapılıyor çökelek, (1)Karışık binbir çiçek;Gelip de yemek içinSemâdan iner melek. Hiç doyulmaz tadına,Yesinler kana kana;Her bilgisi değişir,Kim yönü döner Ona. Her tarafı olur dil,İdrâki, olur tebdîl;Gözü, gönlü açılır,Anadan olsa alîl. Anlanmadık hâl olur,Her yediği bal olur;Meydana çıkar (Diri),Gerisi, hayâl olur. Yârab! (Emre)ye göster,Dâim görmeyi ister;İçen, birdaha ölmez,Akıyor (Havzı Kevser). Zapteden: […]