Doğuşlar 2

Senin yolunda gezeni,Evvel, canından bezeni,Böyle kurdun sen düzeni,Kimseler bozmaz Allâhım! Bana çektirdin sen âhı,Gökten doğdurdun o mâhı;Sen affedersin günâhı,Rahman sensin ey Allâhım! Kimselerin yetmez gücü,Her varlığın, sende ucu;Kulların ettiği suçu,Affedersin sen, Allâhım! Devlet verinğ, kakmanğ başa,Hikmet verinğ göze, kaşa;Her hallerin gider hoşa,Sen Ganîsin ey Allâhım! Biliriz ki celâlin var,Âşıklara cemâlin […]

Gözünden alınır tadı;(İsmâil Emre) dir adı;Çalan (İsmâil Emre)nin,Oynıyanı da ahfâdı. Biri oynar, biri çalar,İkisi de zevka dalar;Çalan ile bir, oynıyan;İkisi eder âhuzar. Deden çalar, sen de oyna,Fırıldak dön kana kana;İçinde bir renk görünmez,Karşı dursa iki ayna. Ancak bulunur bir zıyâ,Benzer güneş ile aya;Târîf edilen Tevhîd, bu:Varlık gitse, kalır Mevlâ. Yıkılsa […]

Neler geçmiş bu köprüden…Akıl geçer, değil beden;Varlıkları burda kalmış;(Lâyüs’el)dir; denmez: neden? Her gelenler, eder devir,Kimi Mü’min, kimi kâfir;Hudâ’nın sırrı bilinmez,Gözü görenlere: Zâhir. Arkasında var bir ağaç,Meyvaları: Mânevî Tac;O meyvadan yemek için,Her hâlini alırlar baç. Orda ederler iftirâ,Birçokları sürer kara;Zerre kadar incinirsen,Seni bırakmazlar (Yâr)a. Geçmek için feryâdımız;Neler çekti ecdâdımız…Her tarafta bed […]

Açılmış, benzer güllere,Bürünmüş nurdan tüllere;Kendi, kendine bakıyor,Yüzü, görünmez ellere. Deryadır, görünür damla,Her tarafı muhît Mevlâ;Bâzı, bir zerreden âciz;Eder her yanı istîlâ. Deriden bürünür nikap,Bu âlemi eder hesap;Kendini gizlemek içinArzûdan gösterir hicap. İsterse, olur âşikâr,Herkesle beraber arar;Eğer memnûn edemezsen,Âdem sıfatına kaçar. Edebilir isen îman,Soyunur, görünür üryan;Hâlinden suâl olunmaz:Cânîlere eder ihsan. Ezelîden […]

Yârim! seni görenler,Canı sana verenler…Aşk geçirdi bir ele,Akıl ermez nereler… Burda açıldı (Ufuk),Orda görüldü (yokluk);Herşeyler oldu fânî,Yüzünden başka şey yok. Sensin (Deryâ-yı Ahad),Sensin koparan afat;İki kaşından okur,Bilenler, (Yedi Âyet). Kapıları açılır,Nûru yere saçılır;Esîr eden dünyâdan,O kapıdan kaçılır. Kalmaz âlemde kâfir,Sırlar, olunca zâhir;Seni tutup bağlıyan,O vakit olur esir. Orda affolur günah,Orda […]

Yaktın beni Güzelim,Lâl oldu benim dilim;Tutuldum ceryânına,Deprenmez oldu elim. Varlıklar oldu hayâl,Üryan olunca (Cemâl);Eğer kime bakarsan,Uyuşup, oluyor lâl. Unutur dünyâsını,Görünce Mevlâsını;Aman sen bu hamamın,Bil, çınlatma tasını. Siper eyle nizâmı,Yoldaş eyle bu gamı;Bilemezler (Dilber)i,Seyrederler hamamı. Hamam içinde (Dilber),Âdemi etmiş siper;(Emre)! senin sevdiğin,Âlem ile beraber. Bildin, gözlerim, ağla,Eri, (Deryâ)ya çağla!Çalış, kurtar gönlünü,Yetiş, […]

İçinden geçtiğim, yalan dünyâsın,Aklın cevherini, alan dünyâsın;Ömrün bellisizdir, târîhin yoktur,Boşalıp boşalıp, dolan dünyasın. Seni sevenlere, verinğ zehiri,Yiyenler gidiyor, kalmıyor geri;Bilip aldanmıyan, gözünü açar,Hîleni anlıyan, yüzbinde biri. Sana aldananlar, ne kadar ahmak…Mevlâyı bildirmenğ, gösterinğ toprak;Tılısımdan nice, ampulün vardır…Sonu zindan ama, görünür berrak. Görüp anlıyanlar, ne kadar mâhir…Senden kurtulanlar, oluyor tâhir;Ecel şerbetini, […]

Nasıl anlatalım, acep bu gönlü…Diriler işitir; duyar mı ölü…Nebat, çiçek açar, yere dökülür;(Nefahtü) sulamış; solar mı gülü… Görünce, saçıyor, bülbül, sesini,Ondan alır, verir, her nağmesini;(Cenneti İrfan)dır, mahşerden evvel,Âşıklara açar, nur perdesini. Görenlerde kalmaz, âr ile hicap,Mîzan, Defter, Köprü, böyle bir hesap;Dünya ve âhiret, bu nefs içindir;O elde okunur, (Canlı Bir […]

Ne yollar yürüdük, ömür! seninle…Bâzı hasret çektik, biz güle güle;Geçen günlerimiz, geride kaldı,Ne kadar istersek, geçer mi ele? (Ân) sonra, bilinmez, ne gelir başa;Durmaz da yürürüz, biz koşa koşa;Ömür yolu birgün, hiçe dayanır,Çekilen emekler mutlakaa boşa. El ele verip de, uyanmalıyız,(Git de gel!) diyene, dayanmalıyız;Eller gibi, biz de, oluruz helâk;(Aşk)ın […]

Dokuzyüzellidört, yarın, yılımız,Hesapsız, kitapsız, bizim hâlimîz;Her renklere uyar, bir ayna gibi,Misli, târîfi yok, budur malımız. Ölüp de dirilmiş insana benzer,Her çeşit söylenen, lisâna benzer;Yana yana sorsa, eğer bir beşer,Anca ona deriz: renk, sana benzer. Başka türlü olmaz, bu hâle misâl:Görünmiyen: (Bâkî), görünen: (hayâl);Bu derdin dertlisi, atmaz derdini,(Men lemyezuk) denmiş, biz […]

Aşk, bize etti neler…Buna tutulan, tövbeler;İki kaşın, dört kirpiğin,Benim ciğerimi deler. Dost elinden verir haber,Gelen, haberle beraber;Kimin gönlüne girerse,Benliğinden koymaz eser. Kanca takar, ettirir lâl,Bu dünyayı görür hayâl;Aşk ateşinde yanandaOlur mu günahla vebâl… Kül olanın, kalmaz resmi,Sâde bir renk olur cismi;Çok dillerden bed söylenirYüzünü görenin ismi. Bilen, geçiyor kendinden,Geçip, yürüyor, […]

Pervâneler gibi döner,Bu aşktan verirmiş hüner;Mevlânın yaktığı ateş,Ne biter ve ne de söner. Dönerek kıvılcım atar,Temiz gönüllere batar;Senin aşkına tutulan,Ne uyur ve ne de yatar. Yüzünü gören, unutmaz,Başka bir sevdâyı tutmaz;Aşkın, isâbet edeni,Her dâim yakar, uyutmaz. Aklını takmaz canına,Bir hâl getirmez yanına;Sende sallanan bu zilfin. (1)Takılırsa gerdanına. Tutturdu, ne etti […]

Bakın şunun boyuna,Kökten gelen huyuna;Ekilse, mutlak biter,Büyür, varır soyuna. Çekilse eğer emek,Mutlakaa açar çiçek;Dört yandan hizmet eder,Bulsa, bilerek, melek. Mevlâsı etsin himmet,Kullar hep eder hizmet;……………………………….………………………………. Zapteden : Neş’e Emre Saat:14.30 Not: Bu doğuş, Emre’nin torunu İsmail “hoppala”da oynarken doğmuş, fakat yarım kalmıştır. 15.12.1953

Ne kadar zâlim, dünyâ…Yaşatmaz doya doya;Beşer ne kadar gaafil…Kendisinindir gûyâ… Gülüşüne aldanır,Malım, mülkümdür sanır;Can alan Azrâildir,Her yanında dolanır. Der: Benim ile öğün!Zehirli yapar düğün;Gönlüm! gözlerini aç,Seni hazmeder birgün. Gıdâsı: yaşıyan can,Suyu: damardaki kan;Alına tutulmazsanNefsinesin Süleyman. Böyle kurulmuş erkân,Dünyâyı tutma mekân;Cihanda kurtlar, kuşlarSeni edinmiş vatan. Kemiriyor her biri,Dişleri gaayet iri;(Emre)! sakın […]

Ne kuvvet verir ele.Çalarız güle güle;Bu bizim aşkımızdan Cihan, olur velvele. Bize çaldırıyor (Yâr),Şükür, kalmadı ağyar;Dünyânın dört köşesiAşkın sesini duyar. Ağzımızdan çıkan ün,Şen eder, değil mahzun;Cihânın dört yanınaÎlân olacak birgün. Duyanı aşka bürür,Nefs elinden eder hür;Her dîne sâhibolan(Can Sâhibi)ni görür. Böyle bildiriyor Hak,Îmân ettik muhakkak:(Mâneviyyet diyenler,Edecekler ittifak.) Çıktı (Mehdî-i Resûl),Böyle […]

Ne hâle getirdi, devreden âlem…Eğer târîf etsem, yazamaz kalem;Bâzı seyrettirir, yer ile göğü,Bâzı, gelir, dolar, çeşitli elem. Bâzı, gelir, eder, kendi ile bir,Bâzı, beden, olur, sanki bir kabir;Her kuvvet kendinin; ne eyleyim ben…(Küll)e karşı zerre, edemez tedbîr. Bâzı, gam gönderir, ben ederim âh,Yüzünü gösterir, olurum ferah;Öyle derttir ki bu, dermânı […]

Yan gönül, durma, tutuş,Yürü, (Yâr)ine kavuş;Gönülden (Gönül)e var,Seni görmesin bir kuş. Yarana sürsün merhem,Sende kalmasın sitem;O (Yüz), ağyar gözüneHiç görünmez, çok mahrem. Böyle edilmiş karâr,Her hâlinde hikmet var:Gayetle âşikârken,Gören, bilmez de arar. Bilenler, olur hayrân,Canını eder kurban?Ona etmiyen temâs,Dirilip, olmaz insan. Söyler (Mısrî Niyazi),Dinleriz bazı bazı;Mânâ, ilim resminiHakketmiş, olmuş yazı: […]

Gelip geçenlerden, aldın mı ibret?Gafletten uyan da, ibretle seyret,Sen de onlar gibi, eyleme minnet;İbret ile görüp, duymadın mı sen?Durmadan seversin, doymadın mı sen? (Emre)! dediklerin: bağsız merdivan,Önü tatlı durur, bir ucu viran,Durmadan seversin, Mevlâdan utan!İbret ile görüp, duymadın mı sen?Durmadan seversin, doymadın mı sen? Anan, baban, deden, nereye gitti?Ömür iplikleri, […]

Bakın şunun boyuna, (1)Gine çıktı oyuna;İki cihan görünür,Bu, küçücük bir ayna. Pervâne gibi döner,Kâh yanar, kâh da söner;Küre’nin nizâmına,Gözü edilmiş mihver. İçten söylenir sesi,Mânâ döker nefesi;Kendi noktaya benzer,Muhabbet hazînesi. Bâzı görünür toprak,Bâzı görünür berrak;Başı (Arş-ı Âlâ)da,Bâzı görünür yaprak. Baksa, koparır afat,Verir her dimâğa tad;Gözlerinden okunurO (Kitâb-ı Kâinât). Her hâller, eder […]

Neler eyledi o Yâr…Kalbden geçeni duyar;Aşkıyle tutuşturdu,Bizi ta’n eder ağyâr. Bilmezler derdimizi,Durmadan taşlar bizi;Bizden kıvılcım düşse,Yakar birçok denizi. Durmadan yanarız biz,Hicap, bizim neyimiz…Ebediyyet elineHallerimiz olmuş iz. Etmezler bizi tâkip,Seyrederler: acâyip;Muvakkat diri olan,Bizleri eder tâyip. Dost’a gider yolumuz,Bilinmedik bir rumuz;Canı verdik, öğrendik:Olur mu cevher, ucuz? Aldık; bizlere helâl;Şükür, oldu bize mal;Lâyık […]

Ne güzeldir bu insan…Tamamdır, yoktur noksan;Kendisine edilmiş,Bilirse, bu aşk, ihsân. Eğer isterse şeref,Eder her şeyi telef;Yârabbî, seni bilen,Etmez hüzünle esef. Nesine gerektir şan,Kendine verilen can…Bir varlık düşünemezBu sevdâya tutulan. Konuşamaz başka söz,Yüzüne dikilir göz; (1)Denen mağriple maşrık,Ona görülür dümdüz. Bugün, görülür mahşer,Geride kalır bu şer;Gökten mânâ güneşi,Gözler önüne düşer. Onunla […]

Bu ateş bitmez oldu,Dumanı tütmez oldu;Biz bir hâle tutulduk,Akıllar yetmez oldu. Göründü (Gönül Bağı),Kokuyor onun yağı;O (Gizli Hazîne)ninAçılmıştır kapağı. Kalmadı bir şey, gizli;Îlân ediyor dili:Anahtarı: ateşten;Tutmaz kimsenin elini. Gördü orada Mûsâ,Onda gizlidir Îsâ;Diyorlar: (Birgün iner);Zor açılır o kasa. Ordan taksîm olur can,Ordadır iki cihan;Orada hükmediyorNice yüzbin Süleyman… Oraya yetişir dîn,Orda […]

Açıldı solmaz gülüm,Kokusu, değer ölüm;İnsan dayanmaz oldu,Kalmadı tahammülüm. Mânâ elinde açar,Gel! diye kucak açar,Aşkı beni kül etti,Gideceğim çârnâçar. Orada, bitmez ömür,Yoktur îmanla küfür;Yumsam, hem dahî açsam,Gözlerim onu görür. Ben gelmiştim oradan,Tekrar (gel!) der Yaradan;Her taraf harâbolur,Vîran olmaz o Vatan. Orda yok sen ile ben,Sıtreyleyemez beden;Diriye giydirilmezCebi olmıyan kefen. Rûh gider, […]

Dört unsurdan yaptın çeşitli resim,Kendini eyledin, onlara taksim;Kimisi âşıktır, kimisi hasım,Hangisinde acep, bilinmedik suç? Kimisi âşıktır, yüzüne bakar,Âhü efgan ile, kendini yakar,Gözden âmâ olan, göremez, korkar,Hangisinde acep, bilinmedik suç? Kimisi olmuştur, görerek fânî,Kimisi hayatta; diyemez: hani?Kimisi bahîldir, kimisi ganî,Hangisinde acep, bilinmedik suç? Kimisi bakmağa, durmaz, eder âh,Kimisi görünce, ediyor ikrah,Kimisi […]

Aşkına tutulup, sevince Seni,Ateşe düşürdün, Sevgilim, beni;Küçük çocuklara, ettin hizmetçi,Zornan dedirttirinğ: Ey ninni, ninni! Sana yürüyenin, yolları uğrar,Sen böyle eyledin, evvelden karâr;Aklına düşenin, bükülür boynu,Semâdan değildir, topraktan arar. Meyil verenleri, üryân edersin,Sen gezdiğin gönlü, vîrân edersin;Kendinden kendine, sen görününce,Evvel mecnûn edip, hayrân edersin. Sevdiğin kuluna, verirsin hayâ,Çocuk gibi sevenğ, sen […]

Geleni çağırır (Deniz),Bâzıları bırakır iz;Gelen, yolcu; giden, yolcu:Birgün olur, yürürüz biz. Şükür olsun, oldu mâlûm,Bilmekten değiliz mahrum;Bu iki yüzlü dünyâya,Aşk bizi etmedi mahkûm. Değiliz onun muhtâcı,Çünkü bildik: sonu acı;Bu nefse gaalip olunca,Aldık, giydik hâkim tâcı. Arşa ulaştırdık başı,Giderken seçtik yoldaşı;İki Cihânın SultânıEl eder, hem çıkar karşı. Görünce, kalmadı kesret,Ne cehennem, […]

Dönerek güzel bakar,Gören, eder iftihar;Gözünün kancasınaBirçok goncalar takar. Yüzünde vardır şûle,Benzer domurcak güle;Cemâlini görenin,Gönlü olur zelzele. Kalbi: (Cennet-i İrfan),Dolu hûriyle gılman;Methü senâ etmeğeKâfi gelmiyor lisan. Söylense bu uzun sır:İçinde gizli (Nâsır);Medeniyet devridir,Çünkü, yirminci asır. İçi ne kadar cemîl…Seyrân edemez câhil;Görmeden iknâ’ olmazŞimdiki doğan nesil. Akıllı, sonra doğan;Durmadan artar irfan;Her ilim, […]

Hiçbir sîret uymaz, neden, sûrete?İbretle seyir et, bütün millete;Dış ile içine, akıl mı yeter?Her ahlâk, bürümüş, çünkü bir ete. İçinin hâlini, etmiştir siper,Huyundan alınır, verirse haber;Öyle bir âlemdir: idrâki zordur,Birinden ayrılmaz, Mevlâ, beraber. Kimisi yürüyor, (celâl)e doğru,Kimisi, âşıktır, (Cemâl)e doğru;Kimisi rızkını, herşeyden ister,Kimisi koşuyor, helâle doğru. Dâim aldatıyor, muvakkat hayat,Durmaz […]

Ne gelir âşık başına,Ne gelse, gider hoşuna;Çeşitli zehir karışırOnun mânevî aşına. Bir taraftan yakar kaşlar,Bir yandan, bilmiyen, taşlar;Bir taraftan ferah olur,Bir yandan (Cemâl)i haşlar. Bâzısını tutar zillet,Birçoklarını da illet;Gözlerine bir görünürYetmişikibuçuk millet. Kimseleri etmez tefrîk,Onlardan görülür Mâlik;Severek yaratmadı mıCanlı olanları, Hâlik? Odur görene görünen,Üstlerine kanat geren;(Dört Kitap)tan söyler dururİşitene: Beni […]

Mânevî bakışlı Yârim!Dâim Seninle her vârım;Âşikâr oldu esrârım,Tahammül bitti Allahım! Gözlerinde açar güller,Yüzünde öter bülbüller,Seni zikreder her diller,Karârım bitti Allahım! Şavkın vurur yere, göğe,Yanıyorum öğe öğe,Ben dirildim seve seve,Karârım bitti Allahım! Sen her canın mihverisin,Sana dayanır bütün din,İlmin bitmez, gayet zengin…Karârım bitti Allahım! Sen Âdem’i ettin yuva,Sana âşık oldu Havvâ,Dilin […]

Dilek kapıları açık!Adanaya neler lâyık…İste de açılsın kanal,Gelsin vapur, birçok kayık. Tenvîr olsun, bitsin Baraç, (1)Sulasın, çoğalsın ağaç;Türkiyenin her yanında Bırakmasın zerrece aç. Mâden fabrikası kursun,Yaşasın, ebedî dursun;Bütün dünyâ birbirindenBu ilim yurdunu sorsun. Yetiştirsin çok mühendis,Yaradandan isteriz biz;Yer yüzünden, hem semâdanGelenlere göstersin iz. Yardım etsin her vatana,Şöhret bulsun bu Adana;Dost […]

Bize neler etti bu hâl…İçine düştü bu Zuhâl; (1)Arıyanlara yol açık;Her zerreden olur visâl. Gösteriyor bütün zerre,Gözünü aç, bak bir kerre;Onun ile bezenmiştirAy ve güneş, hem de Kürre. Zıyâsından vermiş hayat,Yönünü dönmüştür o Zât;Kimi onda fânî olmuş;Kimisinde kalmış sıfat. Yeter ki sen eyle niyet,Tenezzül et, hem de minnet,Onun ile ferahtadır,Eğer […]

Senin aşkın beni, eyledi koyun,Sana onun için, eğerim boyun;Yüzünü görüp de âşık olunca,Dilber! canım ile, oynarsın oyun. Benim vâdim böyle: eyledim fedâ,Kaşın ile gözün, edince edâ;Evveli, âhiri, duymaz olunca,Kalbimin içinden, çıkıyor sadâ. Bâzı ferah olur, bâzı, kan ağlar,Gözlerimin yaşı, deryâya çağlar;Benimle beraber, şenlik kuşları,Rengini terkedip, karalar bağlar. İçimin ateşi, çıkmaz […]

Kulu yaratırken, bir hâl verilmiş:Elinde değildir, çok eder teşvîş;Yer iken, içerken, hem de uyurkenAklı, fikri ile, durmaz, tutar iş. Îmâr ettikleri, olmaz mı harap?Kovalar, kovalar, kaçar bu serap;Ne dâhîler etmiş, yine bitmemiş,Hiçbir ucu yoktur, tükenmez, hesap. Sel gibi akıyor, şiddetli afat,İçinde yaşıyor, nice bin hayat…İnsan dimâğına, yerleşmiş durur,Kendisinden başka, bırakmaz […]

Nereden çattık buna…Gözü var, sanki suna;Aç perdeni, görelimHepimiz kana kana. Dış görünür, bakınca,İçinde gizli gonca;Gözündeki yazıyıOkuyamaz bir hoca. Yazmış Mevlâ kalemi,(Aşk)ı ile (elem)i;Kendisinden geçirir,Görünürse, âlemi. Gördük, ne etti bize:Yaktı, çevirdi köze;İstiyene söyleriz:Kül ol da bize benze! Yürek acısıyız biz,Soldu, kalmadı beniz;Akılla anlaşılmaz,Bize âit, rengimiz. Bu oyun sürdü uzun,Kolumuz, oldu yorgun;Torununun […]

Gösterelim İsmâil’i:(İlm-i Ledün) okur dili;(Aşk Mektebi)dir tahsîli,Böyle yaratmış Allahım. Âzâd olur kibrü kinden,(Dost)a vâsıl olur dinden,Böylece geçer kendinden,Böyle yaratmış Allahım. Kendisine çağırır Yâr;Kendi söyler, kendi duyar,Her sıfattan ârî Gaffar,Böyle yaratmış Allahım. Bâzı tutar O’na huzûr,Yanına yaklaşmaz gurur,Gözlerinden akıyor nur,Böyle yaratmış Allahım. Yaradana, yüzü, benzer,Yürür, Arşı Âlâ gezer,Her âlemden mânâ sezer,Böyle […]

Yönünü Dost’a çevir,Durmadan geçer devir;Muhabbet âleminden Böyle edildi emir. Dünyâya gelen, fânî,İsmi söylenen hani?Mevlâ diye severiz,Ey bebek! bizler seni. Birgün gelir, büyürsün,Arkada kalır bugün;Dersin sen anlayınca:Nerelerde kaldı dün? Aç bu ibret gözünü,Hiç konuşma sözünü;Kulağın duysun, dinleHâlik’ten gelen ünü. Söylüyor birer birer,İşittiğini ister; (1)Bu siyah gözleriniDön de bizlere göster. Sakın eyleme […]

Çeşitli gözlerden, göreni gördüm,Her şey fânî olur, ona yok ölüm;Topraktan yetişen, dökülür yere,Nurdan vücut bulmuş, hiç solmaz gülüm. Ondan taksîm olur, ebedî hayat,Kokusunu alan, eylemez vefat;Tutuldum aşkına, târîf ederim,Fânî göz göremez: değildir nebat. Harfe tabi’ değil, söyliyen dili,Kalbimi okşuyor, görülmez eli;Gözümün şâhına, geldi dolaştı,Bir kerre görünce, saçının teli. Gaaib ettim […]

Gönül! sen bu sabîye bak:Gözlerinden atar şafak;Açılmazsa eğer kalbi,Simsiyah görünür toprak. İçi Mevlâ, dışı kuldur,Tasavvufta bu, usûldür;Kaşlarının, Hak, ortası,Dost eline doğru yoldur. Görünüyor ebediyyet,Biz bakmağa ettik niyet;Kolay olan kıymetsizdir,Çekmek lâzım çok eziyet. Güzel yapmış o San’atkâr,Bir görenler, etmez inkâr;Bu dünyâya niçin geldin?Anla: değil başka bir kâr. Hiç ölür mü mânâ […]