Doğuşlar 2

Sensin benim diri canım,Damarımda gezen kanım;Seni gördüm, ne eyledin…Mecnûn-oldum ey Cânânım. Bu aklımı ettin kayıp,Âlem, beni eder tâyip;Korkum yoktur kimselerden,Çünkü sensin bana sâhip. Bilirim ki korur kulu;Senin ile hayat dolu;Karıştım da nokta oldum,Göremem başka bir yolu. Nere gitti gök ile yer?(Enelhak!) dilimden, hep, der;Nereye dönsem yönümü,Aşkıyın rüzgârı eser. Gece bitti, […]

Seni seveliden, tatlandı âhım,Aşka tâbi’ oldum, var mı günâhım?Kapında beklerim, sensin penâhım,Senden başkasını, sevmem Allahım! Gözümü açınca, seyrettim seni,Ateşine düştüm, kaybettin beni;Böyle ikmâl-ettim, îmânı, dînî,Senden başkasını, sevmem Allahım! Ezelîdenberi, durmaz ağlarım,Gözler ateşine, canı dağlarım,Derede su gibi, sana çağlarım,Senden başkasını, sevmem Allahım! Nazarımda yoktur hûriyle melek,Tûba ağacından, meyvalar yemek;Tâ ezelden budur, […]

Bir aşka düştüm ki, dipsiz bucaksız,Beni kebâb-eder, kanar, ocaksız;Sallanır perçemi, değer kalbime.Nur gibi fışkırır, hem de saçaksız. Gözüne bakınca, öldürür beni,Dışımdan ağlatır, güldürür beni;Bu nasıl cemâldir, durur âşikâr…Çoklarından gizler, bildirir beni. Zıyâsı doludur, yerle âsüman,Onun ile canlı, hayvan ve insan;Görenin kalbine, yazıp da koyar.Ebed silinmedik, bozulmaz ferman. (İkra’ bi-ismike) denilmiş, […]

Dâimâ metheder, bu dilim seni,Tutmuştur, bırakmaz, bu elim seni;Târîf-eyliyemez, her Kelîm seni,Seni bildirecek, aşk-imiş ancak. Âşıklar eriyor, anca, murâda,Kavuşup alıyor, gözdeki tada;Onlar kıymet vermez lezzete, ada;Seni bildirecek, aşk-imiş ancak. Birikmiş âlimler, eylemiş târif.Kimisi hâl ehli, kimisi ârif,Kimisi güzeldir, kimisi zarîf,Seni bildirecek, aşk-imiş ancak. Nice papazlarla, bâzı hocalar,Nice delikanlı, nice kocalar…Burası […]

Neye sebeb-olur, bu derd ile gam?Ateşe kesiyor, gelirse, âzâm;Ederse istîlâ, bu vücûdumu,Beni Yaradandan, geliyor ilham. Tecellî ediyor, hâl-i istiğrak,Zerreler yazıyor, dâim enelhak;Okuyan, düşüyor, bitmedik derde,Hep deli diyorlar, ona, muhakkak. Göklere çıkıyor, görenin âhı,Karşıda görüyor, güzel Allahı;Aklında fikrinde, bitiyor idrâk,Hazmetmiş oluyor, olan günâhı. Gelip, gark-ediyor, Vahdet denizi,Ayırmaz oluyor, Mevlâdan bizi;Mürebbiyle birdir, […]

Dünyânın elinden, uyanan, şaşmış,Örümcek ağıdır, çoğu dolaşmış;Nefsine hâkimler, almıştır kudret,Ona tutulmayıp, üstünden aşmış. Mahkûm-olmayınca, olmuş merdâne,Güneş gibidirler: (Vahdet), bir tâne;İstifâde eden, gaayetle azdır,Etrafında döner, sanki pervâne. Arzûdan, emelden, olmuşlar berî,Ölüm yaklaşamaz, onlardır diri;Mahkûm-eyleyemez, hâkim olanı,Hiç esîr-olur mu, nefsinin eri… Onları bekliyor, Merve’yle Safâ,Âşık olmuşlardır, yaklaşmaz sevdâ;(Makam-ı Mahmûd)dan, geçip gitmişler,Kabûl eylemiştir, […]

Fedâ etmeli başı,Haktan almalı aşı;Bir noktanın, olur muBu âlemde yoldaşı… Yok-olmak lâzım OndaKavuşmalı murâda;Ayrı bir varlık olmaz,Canı etmeli fedâ. Görünmeli kul gibi,Gözden giden yol gibi;Yanıp aşk-ateşinde,Erimeli pul gibi. Tutulsa başka varlık,Gönül, olur karanlık;Yanarak gidenlereO kapı, durur açık. Girsen, ederler kabûl,Ezeliden bu, usûl;İçeri girenlere,Denilir orda, makbûl. Edilmez olur hiddet,İçi doludur himmet;(Emre) […]

Bülbüller uçtu da, boş kaldı yuva,Nereye götürdü, ilâhî hava…Düştü içerime, bir yakan ateş,Kimlere edeyim, Yârabbî şekvâ? Her olan işlerin, sebebi, sensin,Sana sâdıkların edebi, sensin;Gözler kaleminden yazarsın kalbe,Dilsiz okuyanın mektebi, sensin. Bir kerre bakınca, edersin efsûn,Ona saray olsun, olmuşken meftûn;(Secde-Rahman) derler, eğilmek değil,Huzûrda durunca, bükülmez boyun. Yüzünü göreni, yutar bakışın,Çünkü (Kaabe […]

Gönlüm! sen güvenme, fânî dünyâya,Dönen güneş ile, bu doğan aya;Bu kadar zamandır, geldin de geçtin,Önü, sonu bir ân; yaşadın gûyâ… Ayıktın, yürüdün, buldun merkezi,Ebedî yaşayan Diri Denizi;İrfâniyet ile, aşk ile bastın,Gezdiklerin yere, bıraktın izi. Kalblerden görünen yola benziyor,Çürümeyen altın, pula benziyor;Muhtâr-ı Kâinât, İlâhî Tevhîd,O da beşer gibi, kula benziyor. Ölümler […]

Âşıkın vücûdu, gamdan yuğrulmuş,Kaanûn-u Rabbânî, böyle kurulmuş;Onların kanları, varıp denize,Karışıp, hallolup, böyle durulmuş. Gaayetle berraktır, tahammül suyu,Tasfiye edilmiş, değildir koyu;Ahlâkları bitmiş, kalmış sâde aşk,Hazreti Ahmede, ulaşmış huyu. Tekâmül-eylemiş, dîn-ile îman,Orda hitam bulmuş, vakıtla zaman;Gözlerinden çıkar, sırr-ı ilâhı,Oku: olmuşlardır, bir canlı Kur’ân. Dürülüp de kalmaz, söyleyen Nâtık,Okuyan insana, her vakıt açık;Gaflet-uykusunu, […]

Bize bakarsın bebek!Bilirim, sensin melek;Kemâlâtın tohumu,Evvel görünür çiçek. Büyür, eder tekâmül,Dolaşır gönül gönül;Kuşların şâiridirKüçücük olan bülbül. Okur aşktan âyâtı,İşâret eder (Zât)ı;Sesiyle gıdâ verir,Yetiştirir hayâtı. Buna benzer misâli,O ettirir visâli;Öter de unuttururDünyâ denen hayâli. Nurlar saçar sesinden,Halâs-eder nesinden… (1)Anca aşk kurtarırmışBu nefsin pençesinden. Böylece eder sâlim.Bu (Ledünnî)ye Âlim;(Emre) âşık olunca,Okudu gözden […]

Bu dünyâ fânî; geçer;Ne yapsan, tekrar göçer;Tohumu seç de sen, ek,Kul, ektiğini biçer. Verirler böyle haber,Velîler, hem peygamber;Ne kazanırsan burda,Götürürsün berâber. (Benlik) olsun, ister, (kîn),(Mezhep) olsun, ister (dîn),Sen ne huyu seversen,Yaradan, verir izin. Ferahlığa et niyet,Nur görsün bütün millet;Seçer isen benliği,Kazancındır eziyet. Çekersin senden sana,Devâm-eder sonuna;Yaradanın emridir;Ne zarar olur Ona… […]

Fânî oldum, eserim yok,Benim benden haberim yok;Dilimden söyleyen Haktır,Söylemeğe, ezberim yok. Nereye gitti benliğim?Bilmiyorum acep kimim?Bir âciz-i bîçâreyim,Benden diyen, dâim Alîm. Varlık kalmadı zerrece,Ne gündüz kaldı, ne gece;Okuyorum, harf canlandı,Oldum âlim, etmem hece. Kitapları: kâğıt değil,Bu yandığım, ağıt değil;Dışım yanar, içim güler, Her zaman ân; vakıt değil. Nokta oldu (Evvel), […]

Dâim açıyor ehline,Teslîm-ediyor diline;Gözündedir tamu, cennet;Nârdan, nûrdan kendine ne… Uyan da, sen seni kurtar,Neyi sevsen, gelir, tutar:Giyeceksen, aşkı al, giy,Arzû, sevdâ sıkar: çok dar. Huyların, ayrılmış adı,Ekşinin, olur mu tadı…Evvelâ hoş gelir ise,Sonra ettirir feryâdı. Ayık da, var, Dosta sığın,Muhîttir, hem sana yakın;Sarhoş iken sen hiç korkma,Ayıkınca, (Emre)! sakın. Ölülük: […]

Senin gözleriyin ağı,Nûr-etti altı bucağı;Gönlünden bakan Mûsâ’dır,Bedenin: Tecellî Dağı. Muhammed Emîn Hırâsı;Çünkü yanmıyor burası;Gözünden atılan okun,Âşıktan gitmez yarası. Onlar bilmez tedâvîyi,İstemezler: olsun iyi;(Emre) dili methediyor,Kimse bilmez acep neyi? Olmak lâzım imiş ehil,Delîl-olmalıdır (Kâmil);Yüzlerini yere serdiOnun için bu (İsmaîl). Zapteden: Müncibe Görgün.Namrun, Saat:14.30 8.7.1962

Bülbüllere, gül açar,Kargalar görse, kaçar;Bülbülün feryâdınıDinlemez-olur, naçar. Gelseler biraraya,Konsalar bir saraya,İkisi de sıkılır;Görünüşü: kuş, gûya… Birisi güzel öter;Yanar da, olur beter;Birine çürümüş et,Kokar, burnuna tüter. Hâlimiz, buna misâl,Ederiz güle visâl;Anlamayan sorarsa,Biz deriz: Lâzım zevâl, (Emre) eyledi târîf,Duydu, anladı ârif;Beşerdir, ne anlasın…Göze görünmez hâtif. Zapteden: Müncibe Görgün.Namrun, Saat:8.00 9.7.1962

Aşk böyledir ezelîden,Gelmiş Muhammed; Alî’den,Ne çekmiştir nebî Eyyup…Tecellîdir her velîden. Tâkîb-etti o, bizleri,Meydandadır hep izleri:Zulmedenler, görürlerse,Çabuk solar benizleri. Gaayete zor tahammülü,Olmak lâzım diri- ölü;“Toprak cebel” dayanamaz,Anca çeker âşık gönlü. Târîf eder (Lev enzelnâ…),Çıkarıyor, bilen, mânâ;Dudakları diliniyorYaklaşınca, derhâl, Ona. Kaldıramaz dağlar, taşlar,Gaflet ile dolu başlar;Yedi tamu, görse, korkar,Çünkü hâkim, gözde yaşlar. […]

Bizi halkeden Rahman!İçine koydun vicdan;Görülmedik bir saray,Sensin orada Sultan. Mekânındır, yatarsın,Her işlere muhtârsın;Hüküm senin, hâl senin,Emredersin, tutarsın. Kullara verdin, Razzaak!Senden alır dört bucak;Kurdun nizâm-ı âlem,Bütün sıfatların hak. Sâhibisin sen, Mevlâ!Senindir yerle bâlâ;Bâzısı gaayet sâdık,Kimi düşünür hila. (1) (Emre) görüyor kemâl,Hâlinden olmaz suâl;Bakmaz oldu bir yere,Sabretti, aldı (Cemâl). Meşguldür onun ile,Seviyor […]

Sana yaklaşınca, perîşân-oldum,Bütün âlemlere, bir nişân-oldum;Saklandım, saklandım, ettin âşikâr,Ben bir zelîl iken, yaktın, şan-oldum. Çeşitli dillerde, bir destan oldum,Gamlar meyvasına, bir bostan oldum;Vücut ve âzâmı, bürüdü diken,Gönül bahçesinde, gülüstan oldum. Üzerinde bitip, domurcak oldum,Toprağa karışıp, bir alçak oldum;Kokumu sen yaydın, iki dünyâya,Onlarla berâber, dört bucak oldum. Açılmış gül iken, her […]

Bilmem ki nasıl kader…İstîlâ etti keder;Budur benim takdîrim,Verilmiş, böyle gider. Açılmış hayat yolum,Beni yarattı mazlum;Eyledim gamı kabûl,Mevlâ ile bir kulum. Ettin kapında bekçi,Seninle dolu içi;(Küllü hâlin yezûl)dür,Gelen varlık, geçici. İdrâk-ettim, ferahım,Yoktur benim günâhım;Halkeyledin beni, sen,İyi bilinğ, Allahım! Dolusun benim ile,Canımla, tenim ile;Ne yapsan, isyân-etmem,Severim güle güle. Sen verdin tahammülü,İhyâ ettin […]

Aklım fikrim gittî; acep ne oldum?Yüzüme bakınca, sarardım soldum;(Vâdî-î Cünûn)dur, gözüme çarptı,Kendimi kaybedip, orada buldum. Nerelere gitti, benim düşüncem?Gündüzler görürdüm, kalmadı gecem;Benim gibi birçok, âşıklar dolmuş,Toplanıp olmuşlar, o denizde cem. Biribirisini, bulmuş, barışmış,Ayrılık bilmezler, çünkü karışmış;Evvel, zannederdim, uzunca bir yol;Kendinden kendine, birtek karışmış. Muhâfaza eder, gözlerin ağı,Mekânı, olmuştur, gönüller bağı;(Emre)yi […]

Aç yüzünü bakalım,Gafleti bırakalım;Kalbimize ateş ko,Tutuşup da kokalım. Diri kalıyor küller,Gözlerden açan güller;Görüp ateş alıyor,Öğülen o bülbüller. Sanki: döner pervâne,İbrettir, her zamâna;Mâşuk bizi söyletir,Zannederler: dîvâne. Akıldâne olduk biz,Cezbedir her hâlimiz;Kalbimiz Mevlâ ile,Ordan söyler dilimiz. Emrediyor Yârımız,Onundur her vârımız;Bileni ihyâ eder,Şefkatli esrârımız. O, gaayetle Rahmandır,Hiç geçmiyen zamandır;(Emre) bildi, yapıştı,(Beşer) iken, (insan)dır. […]

Yüzlerin benzer güle,Kokun, getirdi dile;Kimler ne derse desin,Bizi yarattı böyle. Taş atana güleriz,Haktan, bunu dileriz;Boyansa bu yüz, kana,Neş’e ile sileriz. Yaklaşamaz bize gam,Yerinden geldi ilham;Zevk oldu her vaktımız,Kemâlât, oldu tamam. (İlm)i eyledik ikmâl,Tecellî eyledi (hâl);Ellere harâm-olan,Âşıka, oldu helâl. Acep kim eder mes’ûl,Mevlâ, etmişken makbûl?(Emre) yandı, aradı,Kendindendir bu usûl. Söylenen söz, […]

Dehâlet-ettik Mevlâ!Bizi ettin istîlâ;Düşürdün sen bir zevka,Tâkîb-ediyor belâ. Ezelden, olduk râzı,Sevdik, verdin murâzı;Yönünü dönenlerin,Kalır mı îtirâzı… Ne bilsin ehli dünyâ…Onlar, anlıyor gûyâ…Bulduk yerin yüzünde;Bilmez, bakar semâya. Anladıkları: gaflet;Târîf-etmiş Muhammed;(Emre), zillet içindenBuldu bitmedik devlet. Durmadan eder taksîm,Hiç bilmiyor merâsim;Ehli-kesret olana,Dağıtılmış bir isim. Zapteden: Müncibe Görgün.Namrun, Saat:10.30 15.8.1962

Neler söyleyim sana,Gönül verirsen bana…İşit: (Gizli Defîne),Saklanmıştır (insan)a. Duyar âdem kulağı,Lezzet alır dimâğı;Âşıkın iki yüzü:Hazînenin kapağı. Târîf-eder Dört Kitap;Yan ki, kalmasın hicap;Bütün nefsin lezzeti,Tatı gelir ya, girdap. Düşme, kolay çıkılmaz,Ârif, ona takılmaz;İçinde durur iken,Dost yüzüne bakılmaz. Perdeler çeker nefis,Zâlimdir, hem de habîs;Nurdan boya dururken,Her yüzlere sürer is. Ona denilmiş: Şeytan,Böyle […]

Beni seyredince, o baygın gözün,Kendimi kaybedip, tutuyor hüzün;Bir ala düşürüp, meftûn-ediyor,Kalbleri ışıtan, gün gibi yüzün. Güllere benziyor, iki yanağın,(Felak)ı söylüyor, çifte dudağın;Devr-eden feleği, dönderip durur,Semâyı kaldıran senin ayağın. Nice esrâr saklar… diyorlar: (kafa),(Zümrüd)ü besleyen, (Cebel-i Kaaf)a:Kuru ile yaşlar, tamamdır sende,Hazreti Muhammed, Kur’ân Mushafa. (Cemâl)i arayan, hep senden arar,Eğer anlasalar, gelip […]

Gözlerinden dökülen yaş, acebâ mercan mıdır?Söndürüyor tamuları, gül biten cinân mıdır? Her bülbüller feryâd-eder, bakışın tûfan mıdır?Cemâlin Arş-ı Âlâdır, devreden zaman mıdır? Sözlerin sırr-ı ilâhî, İncil mi, Kur’an mıdır?Söylüyor (Emre) dilinden, nukteden, insan mıdır? Zapteden: Müncibe Görgün.Namrun, Saat:18.00 21.8.1962

Gülü besleyen: diken;Yaktın beni gül iken;Nereye nazar-etsem, Sensin bana görüken. Gözümü aldın satın,Benden banasın yakın;Başka yüze bakarsam,Diyorsun: Candan sakın! Sana geçti irâdem,Dünyâya bakan dîdem;Gezerim her canlıyı,Mekânım, oldu: âdem. Berâberim onunla,Bakarım bütün kula;Bilmiyen der: Bir beşer!Hükmeder, benden, Mevlâ. Anlamak, değil kolay;Münkirler, eder alay;Hep ölüp de giderler,(Ebedî)yim, hem de (Hay). Gözümden fışkırır […]

Ayık gel sen gönlüm, ayık!Deyim sana, neler, lâyık…Uyuyana kapalıdır,Gam çekersen, olur açık. Pervâz-etsin gönül kuşu,Ta’neylesin konu komşu;Zümrüdüankaa çıkıyorTahammül olan yokuşu. Onlara, dünyâyı bırak,Bu yol tatlı, amma uzak;Gözlerini temiz eyle,Yetiştiysen, yüzüne bak. Geri dönüp, olma beşer,Tâkîb-eylemesin mahşer;Doğruluk yolundan yürü,Seni yanlış gören, düşer. Tefekkür-et, etme sitem,Cehildendir her cehennem;Târîf-etmiş Ahmed Muhtâr,Misâldir Hazreti Âdem. […]

Karanfil oymak oymak…Olur mu sana doymak…Cihan, olmuş bir ışık,Lâyık mıdır uyumak? Bilen, olmuş bir fener,Anlaşılmış her hüner;Nice ay, nice güneşOnun emrinde döner. Yoktur onun âmiri,Görünüyor eseri;Nerede, gelen, giden?Onlar dâimâ diri. Saklıyor bedenleri,(Dört Unsur)dan tenleri;Bakışı tâyîn-ederGelip de gidenleri. Gözlerden seyrân-eder,Göreni hayrân-eder;Kim ki teslîm-olursa,Sırları üryân-eder. Bir can verir, ölümsüz,Her şeylere bakan göz;(Emre) […]

Sensin Cihânın Güzeli,Halkeyleyenin Halîli;Âlemlerin över dili;Şefkat-eyle sen âleme. Mâneviyyetin Hicazı!Sevenlere ver murâzı;(Nun ve-l-kalem) yazar yazı!Şefkat-eyle sen âleme. Sen (Âdem)i eyledin sâf…………………………………..…………………………………..…………………………………..

Açıldı bâdisabâhım,Lûtfeyledi o Allahım;Her yüzlerden güneş doğdu,Bakan gözlerde bir şâhım. Mülk benimdir, mal benimdir,Tecellîde hâl benimdir;Nazarım, oldu bir arı,Peteklerde bal benimdir. Her vücutta baş benimdir,(Kaabe Kavseyn) kaş benimdirDururum. oldum Süleyman,Yüzüğünde kaş benimdir. Benim Hükmeyleyen Hâtem!Emrimde tamu cehennem;Beşerlikten ben kurtuldum,Şimdi ben’im (insan), (âdem)! Bana secde eder melek,Sayısı olmayan felek;(Emre) kendinden geçince,Nasîboldu […]

Bilmiyorum ne oldum…Kendimi sende buldum;Terahhum-eyle bana,Sende sarardım, soldum. Gözünde imiş rûhum,Beşerdim, oldum mazlum;Sen şâhsın, ben bir gedâ,Boynumu eğen kulum. İstersen gel, beni al,Ayaklar altına çal;Ağzımdan söylüyorsun,(Emre)liğimdir dellâl. Sana teslîm-oldu dil,Bakışın, oldu delîl;Sen bensin, ben de senim,Kesretim ayrı değil. Tutulunca ben sana,Yok oldum yana yana;Aradım, bulamadım,(Emre)lik, erdi sona. Zapteden: Müncibe Görgün.Namrun, […]

Senden başka yoktur, bizlere sâhip.Neye tutulursak, ediyor tâkip;Bilenler biliyor, bilmiyen bilmez,Hakîkat, söylense, gelir acâip. (El-veledü sırrı-ebîh) demiştir;(Tabîat) derler ya, böyle bir iştir;(Bir karış yol)derler, gaayetle uzak;Sana sâdık-olan, varıp ermiştir. Kâmilin yavrusu, oluyor kâmil,Câhilden üreyen, oluyor câhil;Kulağı kapalı, nasıl işitsin,Cümle peygamberler, döker ise dil… Görüp bilmek için, emek lâzımdır,Gönül gözleriyle görmek […]

Aklını kaybeden, arayıp bulmaz,Vîran gönüllerde, mel’anet olmaz;Sakın meyil verme, ehli dünyâya,Uyan gönül, uyan, sana da kalmaz. Nefsin sevdiğinin, bulunmaz dibi,Gözünü aç, olma, sen onlar gibi;Her gelen tutulmuş, sâhib-olarak,Gönlü temizle de, gelsin sâhibi. Benim! diyenlerden, olur mu ahbap…İçten söyleyenden, var, dinle hitap;İçine yerleşmiş, o Levh-i Mahfûz,Kalbleri okuyan, o Canlı Kitap. Fânî […]

Âşıkların gönlü, tamam Beytullah;İçinde oturur, Hazreti Allah;Bilmiyenler taşlar, onlar hoş görür,Dertli olan, bilmez, eylemez günah. Onların kalbleri, aşk-ile dolu,Bir şeyi sever mi, Mevlânın kulu…Ehli-gaflet yürür, körü körüne,Rahmâna dayanır, mazlûmun yolu. Sâhipleri sahî, gaayetle büyük,İçleri deryâdır, boynu da bükük;Arşı âlâ olmuş, seyrettikleri,Akılları, etmez, o benliği, yük. (Cemâl)e yanıp da, olmuşlar bir […]

Senin için bu gönül,Yanar, eder tahammül;Mânâda Sultân-iken,Ediyor çok tenezzül. Çoğu ediyor zulüm.Birçok şeylerden mahrûm;Ezelîden vâdetti,Diyor: Kapında kulum! Ediyorlar iftirâ,Diyorlar: Yüzü kara;Gönül, bilmez dünyâyı,Dayandı sen Gaffâra. Bilmez, öldürmek diler,Dâim dişini biler;Ağlarız senin için,Gafiller bize güler. Kızıp, ederler hiddet,Gösteriyorlar şiddet;Biliriz, her şey senden,Onlara eyle himmet. Aman sen verme afat.Sakın olmasın berbat;Yüzleriyin perdesi,Diyorlar, […]

Geçmez dimâğda tadımız,Dâim söylenir adımız:Acı devirler geçirmiş,Cümle bizim ecdâdımız. Sürmüşler taş ile dağa,Çok dolaşmışlar parmağa;Târîf-edince Mevlâyı,Çakmamışlar mı çarmağa? (1) Ne eylemişler Yahyâ’ya?O bürünmüştü hayâya;Yedi kerre kurbân-ettiTatlı canını Mevlâya. Bu gam, benziyor denize,Onlardan mîrastır bize;Kurbân-etti Nesîmî’yiDerisini yüze yüze. O yola düşürdü bizi,Kan ile boyanmış izi;Hâlini burda bıraktı,Konya’da Şems-i Tebrîzî. Târîf-edersek, çok […]

Aşkın eyliyor neler…Sevdiği kalbi deler;Olmayan gönül: tamu;Tâbi’ olanlar güler. Halâs-eder zindandan,Şerri olan Şeytandan;Tutulan, ayrılır mı,Rahmeyliyen Rahmandan? Bize nasîbetti Hak,Gönlümüz oldu Uçmak;Biz nazar-eyleyince, Dünyâdan kalktı tuzak. Göründü her yolumuz,Çözüldü bütün rumuz;Şükür, bağlı değildirSeni saran kolumuz. Her sır, oldu âşikâr,Bu imiş ebedi kâr;(Emre) açtı yüzünü,Kâfirler, eder inkâr. Odur dâim görüken,Güldür, değildir diken;Nefse […]