Doğuşlar 2

Hazır oldu kalemler,Müsâde eyle Dilber!Bilinmedik âlemdenÂşıklar alır haber. İşitirler ününü,Hep dönerler yönünü;İçten içe yaparlarMânânın düğününü. Kolay kolay görülmez,Yanmayınca erilmez;Süleyman (Hâtem)idir,Her beşere verilmez. Mutlak, bozulur nizam,Karışır bütün âlem;Bu sırrı yazmak içinKana batıyor kalem. Yazısı:(Levh-i Mahfûz);Dâim erir, sanki buz;(Emre) can verdi, gördü,Çünkü değildir ucuz. Vermeden, olur haram;(İrfan); sonradır (Bayram);Öyle bir namazdır ki,(Yokluk)tur […]

Nere gitti bütün dil?Geldi, hapsetti Delîl;Mevlâ izin vermezse,Söylemek, olmaz kaabil. Bir hâl, eylemez zuhûr,(Emre) taş gibi durur;Gelir, aşk, sarar ise,O Kuvvet, verir destûr. Nâkıs değildir; kâmil;Budur söyleten âmil;Emrinde, fermânındaSöz getiren Cebrâil. Oturmuş, durur, başa,İnsan denilen Arş’a;Kürsî-i Rahmân, onun;Görülse, gider hoşa. Elindedir her hicap,Gözünde: (Mânâ Kitap);Okuyana görünmez Benlik denilen serap. Bükülür, […]

Yarattın, dağıttın, çeşitli huyu,Durmaz, içirirsin, onlara suyu;Sen bizi eyledin, (Nakkaaş)a hayrân,Kimisi açıktır, kimisi koyu. İbret ile baksan: bal dolu petek;(Kün!) emrini verdi, çekmeden emek;Bâzısına baksan, İblis misâli,Kimini gördük ki, sanki bir melek. Halkeylemedin mi nâr ile nûru?Büyük ile birdir, fil ile mûru;Eğer vermeseydin, sudan gıdâyı…Rezzâk-ı Âlemsin, eyleme kuru. Herbirini gördük, […]

Aşka tutulmuşum, ârı neyleyim,Canı gaaibettim, kârı neyleyim…Her tarafım benim, kesti ateşe,Söndürmek bilmiyen karı neyleyim… Ona karışmışım, canı neyleyim,Gördüm, mevtâ oldum, kanı neyleyim…(Evvel)e, (Âhir)e, vakta karıştım,İleri, gerisiz ânı neyleyim… Tanrı ile birim, kulu neyleyim,Dünyâdan geçmişim, pulu neyleyim…Aradığım yollar, oldu (Bir Nokta),“Tarikat” denilen yolu neyleyim… Çürüyüp gidecek malı neyleyim,Zevâle erecek hâli neyleyim…Ben […]

Acep bize ne yarar?Hâlimiz, tutmaz karar;Mevlâda yok-olandanMünkir, Nekîr ne sorar? Aşkta olanda zevâl,Görünür ona helâl;(Mîzân)ı bitirenden,Melek, eder mi suâl? Âşık olursa beşer,İçine Mevlâ düşer;Bitirir hesâbınıBurda, olmadan mahşer. Ne edebilir Şeytân,Yanınca Hûri, Gılman?Şerrin gücü yeter mi?Bitirir (Aşk)la (İrfan). Burada eder (Berât),Bir karış olur (Sırât);Seyrân-edince onu,Ay ve güneş, olur mat. Onlar, gözünden […]

Bu dünyâ bir vîrânedir;Harap değil de ya nedir?Gelen sâhip, giden sâhip,Bak ki: misâfirhânedir. Bunlar, birgün, mutlak geçer,Ecel şerbetini içer;Îmâr-ediyor her gelen,Gönül! seyret, mutlak göçer. Akıl, düşünmez eceli,Konuşturmaz, dünyâ dili;Her ne kadar koşar isen,Gezdirirsin Azrâili. Zamânından, vermez haber,Yürürsün, gezer berâber;Kurtulmuş mu pençesindenNice zengin, çok peygamber? Anla (Emre)! verme gönül,Çürütür de, eder […]

Sana olunca vurgun…Bakan gözlerin, yorgun;Gezdirdiğin can ileDâim, edersin oyun. Bilmem ne eyledim ben,Beni av eyledin sen…Baktın, girdin gönlüme.Ateşe düştü bu ten. İçten içe yanıyor,Meftundur, dayanıyor;Söndürmez yedi deniz;Volkan içinde bir kor. Oldum ben bir semender,Bana bakınca Dilber;Gezerim, gözüm ile,Aşktan ekerim bider. Gök ile yer tutuşur,Denizdeki su kurur;Gizlenmek ister idimDillerde ettin meşhur. […]

İdrâk-ettiğimi açamaz-oldum,Sırrını meydana saçamaz oldum;Tutuldum bu aşkın ben ceryânına,Çırpındım, çırpındım, kaçamaz-oldum. Bağlandım, çözülmez, onun bağına,………………………………………………….………………………………………………….…………………………………………………. Zapteden: İhsan Yöntem. Saat:11.00 2.10.1960

Neler halk-eylemiş Hâlik,Denizlerde birçok balık;Baksan, hepisi bir candır,Zannederler kalabalık. Hepisini gör: bir candır,Tevhîd-eyliyen, insandır;Bir göz ile seyredersen,Görüp görülen: Rahmandır. Lezzetini alır âşık;Onlar uyumaz, uyanık;Âdem yüzünden parlıyor,Cihânı ediyor ışık. Bu göz, görür, nasıl, acep…İçinden mi çıkıyor hep?Eğer anlaşılsa (Nokta),Ne dîn kalır, ne de mezhep… Onlar, ayrı ayrı yoldur,Ordan yürüyenler, kuldur;(Emre)nin kesret […]

Döküldü, kalmadı saçın, başında,Bedeniyin ömrü, altmış yaşında;Hayat dedikleri, sanki merdiven,Durmadan iniyor, her yılbaşında. Bir zaman çıkardın, şimdi inersin,Geldiklerin yere, tekrar dönersin;Kalbinde yanmazsa Mevlâ Kandili,Eller gibi sen de biter, sönersin. Fırsat elindedir, kaçırma demi,Secde etmek için, ara “âdem”i;Hayat deryâsında, durmadan, batarBirçok sefîneler, adetsiz gemi. Nice can boğulur; soranı olmaz,Yaradandan başka, duranı […]

…………………………………………….Öyle bir cevherdir, ……bulunmaz;Kâfî değildir ki bu ömr-ü beşer,Lokman dahî gelse, zaman bulunmaz. Türlü türlü kokan reyhanda mıdır?Onları arayan her canda mıdır?Muhît-olduğunu, ediyor îlân,Dopdolu cihanda, insanda mıdır? Bâzı gözlere de, üryân-ediyor,Âh-eylemiyene, nihân-ediyor;Öyle bir ateştir, dâimâ yakar,Râzı olanları, bir can ediyor. Nice bin yıl (Emre), âh-eder, dâim,Bekler eşiğini, olmuştur kaaim;Âşikâr-eyledi “Sırr-ı […]

Kalbimin içine baktın bu gece,Canımı ateşe yaktın bu gece;İki ellerine aldın kancayı,Karaciğerime taktın bu gece. Bitmedik ateşe attın bu gece,Benim kollarıma yattın bu gece;Kendimde görürdüm tükenmez bir can,Aşk kıvılcımına sattın bu gece. Zapteden: İhsan Yöntem. Saat:18.15 Not: Bu doğuş, otomobilin, Mersin’de durması üzerine kesilmiş, yarım kalmıştır. 9.10.1960

Ağzımdan çıkar ya, benim mi, sesim?(Emre) diyorlar ya, muvakkat isim;Sırrı anlayınca, kalmadı, zerre,Canda, tende, bende birtek hevesim. Sâhibini bildim, hiç benim değil,Hükmüne geçmiştir ağzımdaki dil;Halk-ederken Mevlâ, yaratmış “âdem”,Aslımı görmiyen, diyor: (İsmâil). Birgün, kalmıyacak nâm-ile bir şân,Dâim bâkî durur yaratan Rahman;Yokluk deryâsında, …….boğuldum,Ettim, ondan sonra, bu hâle îmân. Tecellî eyledi “râhat-ı […]

Aşktır bizim ilâcımız;Meyvası bol ağacımız;Mevlâdan gönderilmiştirSaltanatımız, tâcımız. Ölüm bilmez, onu giyen,Toprak olup, boyun eğen;Kendine gelip ayılmazAşka tokanıp da değen. Olur mânevî bir Sultân,Her gönülü gezip yatan;Bu övülen: (Gönül Şehri),Dünyâda yok böyle vatan. Onu mekân-etmiş Mevlâ,Kısmet etmiş nâdir kula;Demiştir: (Rabbül’âlemîn):Her yanı etti istîlâ. Gözlerde yanar kandili,Gark-eder âlemi, eli;Nice yıldır târîf-eder,Bu ümmî […]

İnsandan doğan ilim…Acebâ anlıyor kim?Gelip rüsûh bulunca,Tutuldu benim dilim. Geçti sevdiklerime,Zıyâ verir derime;Hallerim yazılıyorBu doğan eserime. Edeyim methüsenâ,Tebdîl-oldum ben ona;Bâzı, görürdüm ayrı,Baktım; karışmış bana. Severim doya doya,Kaşları benzer yaya;O, öyle bir güneş ki,Zıyâ saçar çok aya. Gaaibolunca zaman,Bahşeder ölmedik can;Bu sırrı anlayınca,Yok-oldu iki cihan. Anlasak, kopar tûfan,Böyle emreyler Rahman;Târîf-eyliyen (Emre),Birgün, […]

Nerden tutulduk Hakka,Yüzüne baka baka…Kimisi çeker azap,Bizi düşürdü zevka. Yanar: sanki cehennem…Yansın… etmeyiz sitem;Hâl, sâhibine gerek;Bilenler, bilmez elem. Kendinden eder zuhûr;Onlar bulamaz huzûr;Yüzünü açsa Dilber,Göstermez olur gurûr. Benlik, etmiyor mu kör?Kalkmazsa, nasıl görür…Kurtardın bizi ondan,Şükür Allahım, şükür… Cennettir ferahımız,Benlikten felâhımız;(Emre)! sen etme sitem,Lûtfetmiş Allahımız. Zapteden: İ. Yöntem. Saat:15.00 16.10.1960

Gönülden sevenler, olur mu ayrı…Böyle halkeylemiş, ezelden, Tanrı;Gönül, bir görüyor, bakıp her vârı,Böylece bulmuştur ebedî zevkı. İçinde olmazsa, duymaz kulağı,Azaptan zevk-alır, onun dimağı,Nefsine teslimdir eli, ayağı;…………………………………………….. Zapteden: İ. Yöntem. Saat:16.00 17.10.1960

Fazîlet önünde eğilir boynum;Onun-için, dedi, Yaratan: “kulum”;Secdei Rahmâna sürdüm yüzümü,Mevlâ, cemâlinden, etmedi mahrum. Gözlerim görmüyor engin ve yüksek,Her yüzde gördüğüm, dâimâ: melek;Hakka yalvarırdım, kabûl-eyledi;Bildim dürüst-imiş, böyle bir dilek. Gelip Aşk, sarıyor, durdurmuyor dik,Çok şükür, yokluğa, eyledi mâlik;Zerre benlik gelse, ediyor mağrûr,Tenezzül yoluna, ben oldum sâlik. Zilleti verince, ettim iftihâr,Dâimâ gözlerim, […]

Yüzünü görünce, azap kalmadı,Sırrını bilince, sevap kalmadı;İçimden söylüyor, nice bin ilim…Kimseyi dinlemem, hitap kalmadı. Bilgi deryâsıyım, ilim kalmadı,Kendisinden başka, dilim kalmadı;Alan ile veren, benden banadır,Ne Muhammed, Îsâ, Kelîm kalmadı. Her taraflar benim, mekân kalmadı,İbâdet tükendi, erkân kalmadı;Bu aşkın kudreti, eyledi zuhûr,Kuvvetinden başka imkân, kalmadı. Gözlerimden başka (Cemâl), kalmadı,Kendine karıştım, (Celâl) […]

Dâvet-etti Hayrânımız,Ona doğru revânımız;İnsan gözüne görünmezAşk içinde devrânımız. Akıl ermez-oldu bize,Gözler görmez-oldu bize;İki dünyâdan ayrıldık,Lezzet vermez-oldu bize. Fenafillâh ahbabımız,(Ledün) söyler Kitabımız;Dâim gözlerden içilirBakış ile, şarâbımız. Gönlümüz, oldu meyhâne,Hiç yıkılmaz bir kâşâne;Bakışımız: (Dost Kandili);Gelir de bekler, (Pervâne). Yağsız, yapıyor o, ışık,(Arş) ile (Kürs)e bulaşık;Yüzünü çevirir, bizden,Cîfe tadına alışık. Eğer âşık olsa […]

Ne eyledi bu aşk, benim başıma…Zehir koydu gözle yenen aşıma;Deldi benim yüreğimi, ağlarım,Bakmaz-oldu gözden akan yaşıma. Dâim damlar yüreğime, sel-olur,Durmaz, kaynar, göğe çıkar, yel-olur;Bâzı gelir, benim ile birleşir,Bir dem gelir, uzaklarda el-olur. Bâzı zaman, âh-ediyor dilimden,İktidârım, dökülüyor elimden;Garkoluyor iki cihan, tûfâna,Ağlayınca, gözden akan selimden. Görününce, unutturdu zamânı,Acep yok mu merhameti, […]

Sızlıyor aşkın yarası,Aradım, yoktur çâresi;O aldı dilimi teslim,Söyletiyor, göz karası. Aldığım her emir, O’ndan;Ben bir kulum, odur Sultan;Bâzı, bir gama tutturur,Arkasından, eder handân. Hükmeder söyliyen dile,Anlaşılmaz bu hâl ile;Kendisinden başka sevsem,Helâk eder güle güle. Kabirden çıkıyor sesi,Ateş ediyor nefesi;Kaçmak ile kurtulunmaz,Tutup parçalar pençesi. Demir olsa, yanar beden,Severek tâbi’ oldum ben;(Emre), […]

Yaklaşınca yanına,Tutuldum ceryanına,Bilmem, bu nasıl kuvvet:Girer âşık kanına. Lûtfeder kuvvetini,Bildirir hikmetini;Oradan geçer ise,Bahşeder devletini. O çıkarır aradan,Görünür, verir îman;Sen âciz bir kul iken,İstîlâ eder Rahman. Olursun bir sâf insan,Gider gözlerden mihman;Gezerken yeryüzünde,Seyrân-olur âsüman. Kalbimi eder ayna,Benziyor bir insana;Bakıp bakıp yakıyor,(Emre) nasıl dayana… Fedâ eyledi başı,Kabûl-etti yoldaşı;Vücut tahammül-etmez,Oldu bir sabır taşı. […]

Gönül! senin oldu, gözler, durağın,Gezip lezzet alır, senin dimâğın;Başın Arş-ı Âlâ, yerde ayağın,Seyran helâl-oldu, seyret her vakıt. Seni dâvet eder, senin Hayrânın,Kalblerden kalbedir, dâim revânın,Ayrılık kalmadı, her zerre canın,Seyran helâl-oldu, seyret her vakıt. Birçok sırlar, oldu, sana âşikâr,Vîran gönülleri, eylersin îmâr;Yabanda arayan, boşuna arar,Seyran helâl-oldu, seyret her vakıt. Tecellî eyledi, […]

Gözlerine hayrânım,Ateş-oldu her yanım;O, beni benden etti,Nereye gitti canım? Taksîm-oldu bakana,Kavuşuldu Rahmâna;Bilerek fedâ ettimHayâtımı ben Ona. Acebâ neyim, Mevlâ!Bakarım sağa sola;Gözlerinin ışığı, Eylemiştir istîlâ. Çalışıp ayıramam,Çünkü bozulur nizam;Bu bilinmez namaza,Şükür, biz olduk imam. Bunlar sabîdir, kılar,Kabûl-etmez mi Gaffâr?(Emre), eğer görmezse,Gözünü yumar, arar. Zapteden: M. Görgün, N. Yaramış.Namrun, Saat:17.20 21.6.1960

Dünyâyı ısıttı, bu ceryanımız,Güllere boyandı, altı yanımız;Ayrılık kalmadı, zerreden, külden,İhâta eyledi, bizim canımız. Gözlerden alınan lezzet, bizimdir,Dâimâ edilen izzet, bizimdir;(Nakkaaş-ı Âlem)dir, bizim gönlümüz,İdrâk-edilmedik ziynet bizimdir. Bilip de bildiren bu dil, bizimdir,Esrârı bildiren Delîl, bizimdir;Kalbimizden çıkar, sırr-ı îlâhî,Tekâmül eylemiş kâmil, bizimdir. Dinleyip duymadık lisan kalmadı,Her ilim bilindi, noksan kalmadı;Gözlerimiz, etti, âlemi […]

Mevlâdır, görünür kul,Ona dayanır her yol;Gönül! geç sen kendinden,Esîr-olmaktan kurtul. Yok olursan ferahsın,İçinde durma, âhsın;Beşerlik senin değil,Allah ile Allahsın. Cîfeyi sevdin, neden?Hakkı saklar bu beden;Ateşe at benliği,Ne sen kalsın, ne de ben. Aldatmasın bu cihan,Tutulmadan, ol Sultan;Nefsine hükmedince,Olmuş sultan, Süleyman. Ahmed, etmiş tekâmül,Her yanından açmış gül;(Emre)! gözünü aç, bak,Neler saklar […]

Gönül, aşktan usanmaz,Kendini garip sanmaz;Aşk ateşine yanan,Başka ateşe yanmaz. Tutulur göz ağına,Girer gönül bağına;Siper eder Sevdiği;Düşmez dert tuzağına. Muhafâza eder Yâr,Odur her hâle Muhtâr;Ayrılmaz sâhibinden,Bir şey yapamaz ağyar, Hak, ona olur sâhip,Olur ne hâller nasip…Doğsa semâ güneşi,Hep, olur yıldız gaaip. Çünkü galip zıyâsı;Kalmaz karanlık pası;(Emre) buldu ışığı,Dostu sever doyası. Zapteden: […]

Dikiliyor, sanki put…Böyle sever mi Mâbud…Nasıl ekşi bakarsın?Gül de, yüzünü doğrult. Çabuk bu huylardan geç,Hak, seni, sever güleç;Gözlerini aç da bak,Zevki ara, bul da seç. Ateş gibi yakar gam;Böyle kurulmuş nizam;Bu hâli anlayınca,Durmaz güler her âzâm. Gülersen, eder sâf;Öyle ayarlar Sarraf;Çeşit çeşit bakanda,Olur mu zerre insaf… Zulm-ile olsan âbâd,Sonucu, mutlak […]

Anlaşılır mı kolay…Bilenler, oluyor hay;Bu insanın gözleri,Mevlâya olmuş saray. Nurdandır her kerpici,Zor görülüyor içi;Her sevdiğin: öldürür;O’dur hayat verici. Ölmez, içine giren,Bakıp yüzünü gören;Al zekâyı kendinden,Ne olduğunu öğren. Orada olur Mîraç,Hakîkî olan her hac;Girene giydirilirSultâna verilen taç. Orada Zümrüt Kuşu,Odur her hâlin hoşu;(Sırât-ı Müstakîm)dir,Yoktur iniş, yokuşu. Orda kurulmuş nizâm,Hem de dahî […]

Ne güzeldir bu beşer…Görenler aşka düşer;Mevlâ yaktı ateşi,Gönülden bakan pişer. Kendi benziyor kula,İçinde saklı Mevlâ;Kulağı duyanlaraDâim diyor: Essalâ! Kapısını göz açar,Onu görmiyen, kaçar;Bırakır mı bu benlik?Çünkü etmiştir nâçâr. Ordan çağırır Dilber,Gizlice verir haber;Kime değse kıvılcım,Yanıp, olur berâber. Kalmaz zan ile gümân;Biter vakıtla zaman;Yârabbî! aç gözleri,Görüp edelim îmân. İnanmaz, görmeyince,Canını vermeyince;(Emre) […]

Eğer açılırsa gül,Şen olur bütün gönül;Yetişirse bir meyva,Emir verirler: Bükül! Toprağa döner yönü,Unutur ayı, günü;Tutar iki cihânıÂşık olanın ünü. İşitir bütün kulak,İşâret eder parmak;Açıl gönül gözleri!(Hacerül’esved) e bak! O, bir kara taş değil,Taşlara yoldaş değil;İnsanların gözüdür;Her gezdiren baş değil. Gözlerini dik ona,Tavâf-et kana kana;Rengi siyahtır ama,Ayna imiş Rahmâna. Uyan da […]

Yârab! ne hâle düştük,Nerden senle görüştük…Bizim oldu her gözler,İçinden şarâb-içtik. Olduk ayılmaz mahmur,Bildik, bu imiş huzûr;Şükür, girdi kalblere,Ebedî, orda durur. Olduk Leylâsız Mecnûn,Etti bizleri meftûn;Sofular secde eder;Gören, eğer mi boyun? Bu imiş Canlı Mihrap,Candan okunan Kitap;Vuslat, ona demeli;Mâni’ oluyor sevap. Okunuyor yazımız,Tavâflı Hicazımız;Çözülünce her bağlar,Verildi murâzımız. Ne anlasın taassup…Onlar dâimâ […]

Gizlenmiş sende Rahman,Yüzü görülür: insan;Nur, gözünden fışkırır,Nasıl dayansın bu can… Sen eyledin tecellî,Yok eyledin Cibrîli;Yanarak methediyorGözü görenin dili. Etmek istiyor visâl;Târîfe olmaz misâl;Söyletmez ise bu aşk,Şûlesi, ediyor lâl. Seyredince çokları,Unutmuş bütün ârı;Gece gündüz ediyor,Sana, âşıklar, zârı. Senden kalkınca perde,Görenler, düşer derde;Canını gaaibetti,Bu (Emre), bilmez nerde… Sana tutulmak çok zor;Bakan, bütün […]

Bir konak yaptırdım, gözler görmedik,İçinde oturan, her şeye Mâlik;Saltanatı dâim, ebedî yaşar,(Mâlik-ül-Mülk) tür ki, koymamış eksik. Kendi îmâr-etmiş, dökülmez gülden,Ziynetini etmiş, nice gönülden;Benziyor insana; yine kapalı;Muhâfaza etmiş, canlı bir tülden. Açılan kapısı: Göz ile kirpik;Yüzünü görüyor, kim, olur sâlik;İzin vermez ise, giremez kimse,Kendisi âşıktır, her şeyi Hâlik. Görüp de görülen, […]

Cihan yanar âhımdan,İçinde durur: İnsan;Gözlerimden akıyorKalbimin içine kan. Sever, istemem derman,Yanmaktan aldım ihsan;Her baktıkça görünür,Âşıkı eder hayrân. Seyredince içine,Elvedâ ettim dîne;Canlı iken sardılarEtten, tenden kefene. Halledemiyor, sözler,Göremez bakan gözler;Beni mecrûh-edeni,Gözlerim, dâim gözler. Çok baktı, doyamadı,Târîf-edilmez adı;Göz ile kulak alırAşka bürünmüş tadı. Onunladır her cisim,Konmamış ona isim;(Emre), baktı yok oldu,Sâde kaldı […]

Ateşe kesti bura,Garkeyledi bir nûra;Bizler, olduk semender,İçinde dura dura. Hiç kimseler yanamaz,Görmiyen, uyanamaz;Neylesin ehli gaflet…Düşerse, dayanamaz. Budur ibâdetimiz;Gönülde cennetimiz;İki cihâna yokturZerrece minnetimiz. Bilmeyiz Hûri, gılman,Bizi göremez Şeytan;Çok şükür, kucakladıSevip, Yaradan Rahman. Biliriz, etmez mahcup,Kavuştuk, O’na, varup;Girdi gözlerimize,Sizlere bakar Mahbûb. Orada kurdu yurdu,Mekân-eyledi, durdu;Mâneviyet Güneşi;Şavkı, sizlere vurdu. Gecesiz, oldu gündüz,(Sırât)ı eyledi […]

Gelen, gider, bu dünyâya,Mekân kurar sanki, gûyâ…(Lâ râhata fi-d-dünyâ)dır,Kimse gülmez doya doya. Geri gelmez, koyup giden,Yerde çürür nice beden;Kabâhat mi olur kulda?Sebebisin, sensin eden. Anlıyanlar, etmez keder,Emredersin, gelen gider;Azap mıdır, lûtuf mudur?İzin verinğ, onlar eder. Kimisine verdin hiddet,Bilmiyerek eder şiddet;Yârab! gözlerimizi aç,Görelim, alalım ibret. Senindir bütün irâde,Yüzlerine tuttun perde;Kimisini lâl […]

Nerelere gitti, bunca emekler?Bu açık kapıyı, nice kul bekler…Sâf-olmuş Âdeme, lâzımdır secde;Beşer ne anlasın… eder melekler. Tanrı ile birdir, bir kula benzer,Sırâtı Müstakîm, o yola benzer;Târîf-edilir mi, dimâğın tadı?Gözler ile yenen, her bala benzer. (Cemâl) kendisinin, bak, bize benzer,Hacerül’esed mi? Nur göze benzer;Dışına vurmuştur, aşkın zıyâsı,Dimâğa hükmeden, kalb, öze benzer. […]