Doğan, ağlar, bir anadan,
Bâzı gamlı, bâzı handân;
Bulunmaz bu derde imkân;
Gelen-ağlar, giden-ağlar:

Kimisine vermiş neş’e
Güler, […]

Bizi diri kılan gıdâmız, aşktır,
Kendine çağıran Hudâmız, aşktır;
Dönsek yönümüzü Zât-ı Rahmâna,

Bize ne eyledin, Dilber!
Her yandan kesildi haber;
Neler bilirdik evveli…
Unuttuk, kalmadı […]

Bu Mevlânın işine bak…
Neler yaratıyor Hallâk…
Bütün hamları pişirir
Bu aşkın yaktığı […]

Düşmandır nefis illeti,
Tuzaktan kurar zilleti;
Çok şükür ki siper etmiş
Halkeyleyen, fazîleti.

Yeri, göğü Yaratan!
Cümlesine verdin can;
Tâbi’ kılan hep sensin,
Onlara hâkim: İnsan.

Meydana çıktın, Nihân!
Nûr-oldu iki cihan;
Görünür, ayrı değil,
Hareket eden: Bir Can.

Şen etmeğe verdin dil,
Senindir, benim değil;
Ezelden, rızkımıza,
Bize Sen oldun kefîl.

Durmaz döner devrânımız,
Kalb-iledir seyrânımız;
Gam ile gussa göremez
Âşık-olup hayrânımız.

Dâimâ, […]

Yaratır Hallâk, kulu;
Böyle, onun usûlü;
Bu ömür dedikleri,
Geçici hayat yolu.

Yoklukta olmaz dâvâ;
(Hâl), olur mu bedâvâ?
Sende fânî olunca,
Nerede kalır sivâ?

Gönülde kalmadı, çok şükür, nâdân.
İçine oturdu Mânevî Sultan;
İki dünyâ fânî; bakaası […]