Dünyânın elinden, uyanan, şaşmış,
Örümcek ağıdır, çoğu dolaşmış;
Nefsine hâkimler, almıştır kudret,
Ona […]

Fedâ etmeli başı,
Haktan almalı aşı;
Bir noktanın, olur mu
Bu âlemde yoldaşı…

Bülbüller uçtu da, boş kaldı yuva,
Nereye götürdü, ilâhî hava…
Düştü içerime, bir […]

Gönlüm! sen güvenme, fânî dünyâya,
Dönen güneş ile, bu doğan aya;
Bu kadar […]

Âşıkın vücûdu, gamdan yuğrulmuş,
Kaanûn-u Rabbânî, böyle kurulmuş;
Onların kanları, varıp denize,
Karışıp, […]

Bize bakarsın bebek!
Bilirim, sensin melek;
Kemâlâtın tohumu,
Evvel görünür çiçek.

Büyür, […]

Bu dünyâ fânî; geçer;
Ne yapsan, tekrar göçer;
Tohumu seç de sen, ek,

Fânî oldum, eserim yok,
Benim benden haberim yok;
Dilimden söyleyen Haktır,
Söylemeğe, ezberim […]

Dâim açıyor ehline,
Teslîm-ediyor diline;
Gözündedir tamu, cennet;
Nârdan, nûrdan kendine ne…

Senin gözleriyin ağı,
Nûr-etti altı bucağı;
Gönlünden bakan Mûsâ’dır,
Bedenin: Tecellî Dağı.

Bülbüllere, gül açar,
Kargalar görse, kaçar;
Bülbülün feryâdını
Dinlemez-olur, naçar.

Gelseler biraraya,

Aşk böyledir ezelîden,
Gelmiş Muhammed; Alî’den,
Ne çekmiştir nebî Eyyup…
Tecellîdir her velîden.