Dikiliyor, sanki put…
Böyle sever mi Mâbud…
Nasıl ekşi bakarsın?
Gül de, yüzünü […]

Anlaşılır mı kolay…
Bilenler, oluyor hay;
Bu insanın gözleri,
Mevlâya olmuş saray.

Ne güzeldir bu beşer…
Görenler aşka düşer;
Mevlâ yaktı ateşi,
Gönülden bakan pişer.

Eğer açılırsa gül,
Şen olur bütün gönül;
Yetişirse bir meyva,
Emir verirler: Bükül!

Yârab! ne hâle düştük,
Nerden senle görüştük…
Bizim oldu her gözler,
İçinden şarâb-içtik.

Gizlenmiş sende Rahman,
Yüzü görülür: insan;
Nur, gözünden fışkırır,
Nasıl dayansın bu can…

Bir konak yaptırdım, gözler görmedik,
İçinde oturan, her şeye Mâlik;
Saltanatı dâim, ebedî […]

Cihan yanar âhımdan,
İçinde durur: İnsan;
Gözlerimden akıyor
Kalbimin içine kan.

Sever, […]

Ateşe kesti bura,
Garkeyledi bir nûra;
Bizler, olduk semender,
İçinde dura dura.

Gelen, gider, bu dünyâya,
Mekân kurar sanki, gûyâ…
(Lâ râhata fi-d-dünyâ)dır,
Kimse gülmez […]

Nerelere gitti, bunca emekler?
Bu açık kapıyı, nice kul bekler…
Sâf-olmuş Âdeme, lâzımdır […]

Gözlerin Havz-ı Kevser,
Bu can, görmeyi ister;
Nice yıl hasret-oldum,
Merhamet eyle, göster.