Ne güzeldir canlı dağlar…
İçini gören göz, ağlar;
Bu aşk hangi kalbe gelse,

Yârabbî! bu nasıl esrar?..
Yaratmış, gizlenmiş Gaffâr;
Gözönünde döner iken,
Gaafiller, semâdan arar.

Ebedî, ateşin, külleriyiz biz,
Mânevî cennetin, gülleriyiz biz;
Sözümüz konuşur, gönülden kalbe,
(Dâimî […]

Yârab! acep ne olduk?
Boşaldık, tekrar dolduk;
Torunların içinde,
Zerre olduk, boğulduk.

Bu, Mevlânın erkânıdır,
Âşıkların mekânıdır;
Alıp da satan kendisi;
Derd ile gam dükkânıdır.

Bu aşk nasıl bir hikmet…
Sever de verir devlet;
Dilek budur Yârabbî:
Hazînenden […]

Dünyânın elinden, ne çeker kullar…
Kendinden doğanı, durmadan sallar;
Eğlemek ister ya, dayanır […]

Boşuna etme heves,
Sükût-et, tüketme ses;
Başkasını seversen,
Benden ümîdini kes!

Yoruldun […]

Ne kadar çeşitli kullar yarattın…
İçi görünmüyor, meydana attın,
Senin ile birdir, berâber […]

Yakarsın, kara gözlüm!
Açarsın, kokan gülüm!
Bir kere seni gören,
Dirilir, bilmez ölüm.

Kaşların, sanki kömür,
Âşıklar seni […]

Bu aşk, bir deryâ-yı umman,
Ortasında bekler Rahman;
Âşıkı koyma yollarda,
Ey Allahım, aman, aman!

Ateşe yanar […]

Acep neye döndün gönül?
İbret alsın açan her gül;
Ağladıkların yetmez mi?
Bundan […]