Neler gizlemişsin, âdem kalbine…

Gözlerimden çıktı, benim, mâsivâ,
Bilmiyorum ne oldum?
0

Neler gizlemişsin, âdem kalbine…
Mahkûm-eylemişsin, hep talebine;
Kimine vermişsin, uyanmaz gaflet;
Herbirisi girmiş, zan mektebine.

Arzûsuna göre, durmadan okur,
Sevdiğini, alır, yüreğine kor;
Sebepleri sensin, biz ne diyelim…
Kimi, güzel görür, kimisi de hor.

Herkes, sevdiğine, olmuştur mahkûm,
Kimisi zâlimdir, kimisi mazum;
Kendikendisini bilenler, nâdir,
Kimi aşk düşünür, kimisi ölüm.

Bizler ne diyelim, sebebi sensin,
Cümle zuhûratın esbâbı sensin;
(Yehdiyallah) derken, tutarsın suçlu,
Edilen günâhı, sevâbı sensin.

Uğru ile birsin, kefen soyarsın,
Gizlendirmek için, saklar koyarsın;
Sırrını anlayan, hayrette kalır;
Bakıp seyreyleyip, hem de duyarsın.

Sen yaratmadın mı nâr ile nûru?
Emrinde değil mi yaş ile kuru?
Yine bir tutarsın, âlem içinde,
En büyük fil ile, küçücük mûru.

İstersen verirsin, tükenmez afat,
(Kün feyekûn) ile, ölümsüz hayat;
Derleyip toplayıp, kurduğun saray
İçinde sürüyor, âdem, saltanat.

(Emre)nin gözünden, edersin seyrân;
Kendini gösterdin, ettirdin hayrân;
Hücûm-eder ise, bütün mahlûkat,
İçinde, bulunmaz, senden ayıran.

Zapteden: Rûşen Mirici.
Saat:11.00

15.4.1961