Zarar gelmez divaneden,
İbret olur pervaneden;
Gönül! sen hiç ferah olma,
Harabolan viraneden.
Sağlam olsa her ne kadar,
Her taşında çürüklük var;
Bulunmaz bir saray olsa,
Birgün olur, çok olur dar.
Sana misal: bütün kale…
Dokunmuştur birçok ele;
İbret gözü ile seyret:
Koparmıştır çok velvele.
Nere gitti onu yapan?
Dört yanında görünür kan…
O sahibi gelsin, görsün:
Zaman gelmiş, olmuş viran.
Gelir miydi hiç aklına?
Oturdu mu kana kana?
Aman (Emre)! gönül verme,
Düşman olan bu cihana.
Namrun:
27.9.1950