Yönünü Dost’a çevir,
Durmadan geçer devir;
Muhabbet âleminden
Böyle edildi emir.
Dünyâya gelen, fânî,
İsmi söylenen hani?
Mevlâ diye severiz,
Ey bebek! bizler seni.
Birgün gelir, büyürsün,
Arkada kalır bugün;
Dersin sen anlayınca:
Nerelerde kaldı dün?
Aç bu ibret gözünü,
Hiç konuşma sözünü;
Kulağın duysun, dinle
Hâlik’ten gelen ünü.
Söylüyor birer birer,
İşittiğini ister; (1)
Bu siyah gözlerini
Dön de bizlere göster.
Sakın eyleme ihmâl,
Küçük iken aşı al;
Birgün gelir, ederler
Senden nice şey suâl.
Ezberle de ver cevap,
Sanadır bütün hitap;
(Ümmî Emre) okuyor,
Açıldı gizli Kitap.
Zapteden : Selim Akgül
Saat:9.25
(1) Senin işittiğini.
Not: Bu doğuşda Emre’nin torunu küçük İsmail hoppalada oynarken doğmuştur. 3.2.1954