Yolumuz yaklaştı, ey Konya! sana,

Yolumuz yaklaştı, ey Konya! sana,
Sende medfûn olmuş, güzel Mevlânâ;
Sırlar zuhûr etti, aşka uyunca,
Bizi yetiştirdi, şükür, Rahmâna.

Biz âşık değiliz, güle, bülbüle,
Canı fedâ ettik, hem güle güle;
Mevlâna’ya sebeb, iki âşıklar:
Birisi Osman’dr, biri Cemile. (1)

Bütün dünyâ vara, kalmaya bir zan, (2)
Her taraf dürüldü, kalmadı zaman;
Gaflet haram derler; odur hakîkat,
Vakıt yaklaşmadan, ey gönül! uyan.

Vücut elde iken, sen eyle tedbîr,
Dâim dâvet eder, en büyük o Pîr;
Hiç mâni’ olmasın, vücut gölgesi,
Mânâ güneşine, yönünü çevir.

(Emre)! gözünü aç, cemâline bak,
Benlik harâm oldu, elinden bırak;
Dilin kelâm söyler kalbin zikreder,
Senin ile söyler, zerre: Enelhak!

Zapteden: Osman Tarı.
Saat:13.05

Bu doğuş, Ankara – Konya yolunda, otomobilde doğmuştur.

(1) Osman Tarı ve Cemile Tarı (Prof. Annemarie Schimmel)
(2) Bütün dünyâ Rahmâna varsın; hiçbir zan kalmasın. 15.12.1955