Yine şen ettik yurdu,
Her gelen, böyle kurdu;
Birçoğu devr eyledi,
Daim kendisi durdu.
Olursa benim ile,
Beni getirir dile;
Bu hâlin âşıkına
Söyle bülbülüm, söyle…
Duyup dalsınlar zevka,
Goncaya baka baka;
Bülbül güle âşıksa
Biz de âşıkız Hakka.
Baka baka yanarız,
Kokusuna kanarız;
Bilenler bilir bizi,
Biz o Yâr ile yârız.
Daima ederiz hac,
Sultanız, giyeriz tac;
Bir olduk, Cebraile
Hiç kalmadı ihtiyaç.
Hep ilham bizden bize,
Görünmeyiz her göze;
Bütün damlanın yönü
Dönmüştür biz denize.
Vermeseydik biz haber,
Lâl olurdu Peygamber;
Bizim için yananla
Olmuşuz biz beraber.
Biz hiç görmeyiz sıfât,
İstilâ edeli Zât;
Kesret bizi bulmazsa
Bilmez ebedî hayat.
Bulmıyan çeker azâb,
Bulmıyana bu hitab;
Gözlerimizden doğar
Görenlere âfitab.
Gün, gözümüzden çıkar,
Zıyası durmaz akar;
Âmâ olan göremez,
Gözü açılan bakar.
Biz canıyız görenin,
Canı bize verenin;
Gözlerinden bakarız
Gelip bize erenin..
Kim ulaşırsa eğer,
Dilimiz onu över
Her yana muhit olan,
Bizden bakarmış meğer.
Biz durmaz çekerdik âh,
Zikir ederdik: Allah!
Bu kudret sahibine
(Emre) edildi meddah.
18.5.1947