Yine kürsü kuruldu,

Cemalini açtı Yâr,
Ateş yandı, oldu kor,
0

Yine kürsü kuruldu,
Oturan Rahman oldu;
Cana ateş düşünce
Arayıp Dostu buldu.

Ediyor âşinalık,
Kalkmıştır kalabalık;
Ateş olan gönülde
Görülür mü karanlık…

Her yana serildi gül,
Feryad ediyor bülbül…
Bakar da kabul etmez,
Sen dirisin, diyor, öl!

Öl de kalmasın zarar,
Diride çok huylar var;
Yine hançeri aldı,
Yaralı kalbi arar.

Yararken diyor: süzül!
Acır iken, diyor: gül!
(Emre) den akan kanlar
Dost iline oldu göl.

12.8.1945