Yine aşk derdinden, eyledin harman,

Yine aşk derdinden, eyledin harman,
Gönül toprağına, bideri, derman; (1)
Ben meşgul olurken, ay, gün kalmadı,
Acebâ nerdedir, vakıtla zaman?

Hebâlar mı oldu? nice çalıştım…
Vücût gölgesiyle, çokça yarıştım;
Gözüme görünmez, birtürlü, hedef,
Târîf edilmedik, yoğa karıştım.

Tek vücut kalmadı, tûfan mıdır bu?
Ateşe karışmış ihsan mıdır bu?
Ağzımdan çıkanı, kulağım duymaz,
Dahîlek Yârabbî! lisan mıdır bu?

Gönlümü ararım, bir murâzı yok,
İyilik, kötülük, îtirâzı yok;
Sözü ile sözüm, oldu karışık,
Benim kulağımda, ihtizâzı yok.

Güneş gaaiboldu, yoktur karanlık,
Gizleyen kapaklar, hep şimdi açık;
Ayrı görünenler, benim canımdır,
İyi ile kötü, nerde ayrılık?

Dersin; (Mekerallah, Hayrülmâkirîn),
Birbirinden ayrı değildir her din;
Kalmadı (Emre)ye, dost ile düşman,
Ve ne bir muhabbet, ve dahî bir kin.

Zapteden: Fuzûle Emre
Saat:20.45

(1) Bider = Tohum. 18.1.1956