Yazar iken Fürkan’ı,
Hurufat eder canı;
Akılnan okumanın
Hiç olur mu imkânı…
Harf edersin âlemi,
Gözdür onun kalemi;
Fürkan’ı yazmak için
Seversin bir Âdem’i.
Onun kâğıdı: vicdan,
Okuyup yazan : Sultan;
Sıra sıra dizilir,
Noktasıdır cümle can.
Yazarsan olur kitap,
Böyle edilir hitap;
Dönüp de okuyunca,
Her yandan kalkar hicap.
Mihrab edilir beden,
Kalmaz ne sen, ne de ben…
Aman tarif eyleme,
Bu halleri, bilmeden.
Bu hal, daim âşikâr,
Bilen, bilmiyen arar;
Ehli olmıyan görse,
Neylesin, eder inkâr.
(Emre), sen yazdın, bak, gör,
Gösterme, olur küfür,
Âşık olmıyanların
Gözlerinde var mühür.
Gösterirken Muhammed,
Çokları etti hiddet;
Başka türlü söylenmez,
Hallâk etmiştir âdet.
30.11.1948