Yârım getirdi uğur,
Yine aşk etti zuhur;
Sıfatı uzak ise,
Zatı canda duruyor.
Bu makam hem yedi kat
Girenler eder berat;
Hep mahlûkat sıfattır,
Âşıkta duruyor zat.
Varlık helâk olmalı,
Sadece zat kalmalı;
Tarif eylediğim hâl,
Sadık âşıkın malı.
(Emre)! âşık isen, yan
Kalmasın sende irfan;
Cihanı almak (1) için,
Sen hep yan da ol duman.
Yak da kalmasın vârın,
Âr ile hem vakarın;
(Emre) kendini yok et,
Sadece kalsın Yârın.
Orda olsun mekânın,
O hâl, âşıka yakın;
Sen o Yârı küstürün (2)
Sen “benim” deme sakın.
Yok ol da bak doyası,
Gözlerinden sil pası;
İki cihandan geniş,
Bir “kâmil” in ayası.
Bu (hâl) i bilir “kâmil”,
Böyle söyler bütün dil;
Bu hali bilmek için
(Emre) secdeye eğil.
(1) Cihanı kaplamak için.
(2) Küstürün = küstürünğ = küstürürsün. 11.4.1945