Yârı gelse göresim,
Yok olur cümle resim, (1)
Burda kalmaz hevesim,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Kabul etmem nasihat,
Düşünemem hiç sıhhat;
Âleme oldum ibret,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Beni eder Süleyman,
İki âleme sultan,
Benim olur her vatan,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Ben tutarım Fir’avn’ı
İslâh ederim onu;
Yokluktur ilmin sonu…
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Bana görünür Yârım,
Sözlerini duyarım,
Hep odur benim vârım,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Yârımı arzularım,
Kan olur göz sularım,
Her gönüle dolarım,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Gönlümden güneş doğar,
İçine ateş yağar,
Söndüremez beni kar,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Gönlüm yere serilir,
Toprağı kimler bilir,
Bütün kuvvet verilir,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Âşıklardan söyler Hak,
Kabul edilse toprak,
O yüz görülür berrak,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Her derdi ettim kabul,
Dedi: âşık isen öl!
Ben sandım öttü bülbül,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
Bu sözler gayet ince,
Ben anladım ölünce,
Yâr yüzüme gülünce,
(Emre)yi teslim ettim,
Ben bu aşka düşünce,
Yâr ile bilişince.
21.9.942
(1) “Resim” den maksat, “Mâ sivâ”ya ait her şey.