Yâr aklıma düşse, dünyâ görünmez,

Candan ötesini, bilmesi ne zor…
Yolumuz yaklaştı, ey Konya! sana,

Yâr aklıma düşse, dünyâ görünmez,
Yüzü âşikârdır, bize bürünmez;
Aşka tutulanlar, yanar her dâim,
Semâlarda uçar, yerde sürünmez.

Bütün dilekleri, eylersin kabûl,
Ezelden böyledir, bozulmaz usûl;
Her tarafı muhît, sıfâtın senin,
Zâtına meskendir: istiyen gönül,

Ağzından çıkmıştır, (Rabbül’âlemîn),
Bilip gelenlere, verirsin izin;
Durmaz târîf eder, o (Dört Kitab)ın,
Sana doğru yürür, târîf eden dîn.

Zerrelerden varır, yolumuz, sana,
Sende fânî olduk, biz yana yana;
Çok şükür, (Emre)yi, kabûl edeli,
Hiç bakamaz oldu, iki cihâna.

Zapteden: Osman Tarı.
Saat:13.20


15.12.1955