Yan gönül, durma, tutuş,
Yürü, (Yâr)ine kavuş;
Gönülden (Gönül)e var,
Seni görmesin bir kuş.
Yarana sürsün merhem,
Sende kalmasın sitem;
O (Yüz), ağyar gözüne
Hiç görünmez, çok mahrem.
Böyle edilmiş karâr,
Her hâlinde hikmet var:
Gayetle âşikârken,
Gören, bilmez de arar.
Bilenler, olur hayrân,
Canını eder kurban?
Ona etmiyen temâs,
Dirilip, olmaz insan.
Söyler (Mısrî Niyazi),
Dinleriz bazı bazı;
Mânâ, ilim resmini
Hakketmiş, olmuş yazı:
“Bir gören, hayrân imiş
Görünen: Râhmân imiş;
Gidecek mekânını
Bilmiyen, hayvan imiş.”
O sözlerden gider yol,
(Emre)! gözü aç da bul,
Muvakkat hayvanlıktan,
Yokluğa er de kurtul.
Zapteden: Neş’e Emre
Saat:13.20
13.1.1954