Yakıyor hilâl kaşı,

Yakıyor hilâl kaşı,
Arşa benziyor başı;
Keserek çok kalbleri,
Mânevî yapar aşı.

Büyütür, eder fidan,
Çiçeğine verir can;
Tekâmül meyvasından
Yedirir, eder ihsan.

Yiyenler, bulur hayat,
Dimağında olur tad;
İçi Rahmân’a benzer,
Âdem söyleniyor ad.

Gözlerinde var nişan,
Âleme veriyor şan;
Her vârın mihveridir,
Görünüyor perîşan.

Bedeni olur hâil,
Gönlünden döküyor dil;
İçini kimse bilmez,
Görenler der: (İsmail).

Zapteden : Fuzûle Emre
Saat:18

12.12.1953