Vardır mühürlü kulak,
Mühürünü basmış Hak;
Gönül! neden gam dutanğ (1)?
Mühürünü çöz de bak.
Böyle edilmiş karar,
Bilenler, etmez inkâr;
Her kulak açılırsa,
Ehline olur zarar.
Öyle, (2) kapanmış yürek;
İbretle bakıp görek; (3)
O mühür çözülmezse
Kabul olur mu dilek…
Yine (4) basılmış göze,
Kulak veremez söze;
Öyle hitap edildi,
Emir verildi bize.
Eğer olursa razı,
Kılarsa “dön namazı”,
Mühürü biz çözeriz,
Anlar, alır murazı.
Mühür tılısım bağlar,
Çözülen yürek dağlar;
(Emre) bu hâl olalı
Seyreyleyip kan ağlar.
(1) Dutanğ = tutarsın.
(2) Yine öylece; kalb de, yukarda sözü geçen kulak gibi mühürle kapanmıştır.
(3) Görelim.
(4) “Kezâ” mânâsına. 1.9.1946