Vâhid-i Kahharsın, senin mülk ve mal,

Dünyânın gıdâsı: gözlerin yaşı;
Bildim, bütün senin, görünen varlık,
0

Vâhid-i Kahharsın, senin mülk ve mal,
Eşin, menendin yok, sensin Zülcelâl;
Eğer ister isen, öter bülbüller,
İzin vermez isen, kullar olur lâl.

Sevdiğin kuluna, verirsin ilham,
Arkasından, gelir, çeşitlenmiş gam;
Hikmetinden kimse, suâl edemez,
Evvel arefedir, sonunda bayram.

Ölüp dirilmeğe, lâzımdır irfân,
Mutlak, olmak lâzım, bütün varlık fân;
Sırrını âşikâr, kimler ederse,
Onun bu başına, koparınğ tûfan. (1)

Bu fânî cihanda, yaşayamaz hür,
Her taraftan taşlar, göremeyen kör;
Kutlu irâdeyi, alınğ elinden, (2)
Bir ayna eylersin, her bakan görür.

İçinde seyreder, kendi hâlini,
İçten zuhûr eden, her ahvâlini;
Ateşlere atıp, durdurmaz ettin,
Bu âciz (Emre)nin, etten dilini.

Zapteden: Fuzûle Emre
Saat:14.04

(1) Koparınğ = Koparırsın.
(2) Alınğ = Alırsın. 11.9.1955