Uyan gözüm attı şafak,
Nur elbise giydi toprak;
“Kalûbelî”den, kör müsün,
Dilber yüzünü açtı, bak.
Körlük sana olmuş illet,
Uyanıktan sen al ibret;
Süsünü güneşten almış,
Kendini eylemiş ziynet.
Durmayıp meydanda döner,
Göz açıp seyretmek hüner;
Vakıt geçmeden seyreyle,
Gözüm dediklerin söner.
Seyretmekten olma mahrum,
Sana işittirmek, zorum;
Gözlerine sen güvenme,
Görmez, aşktan yanmazsa mum.
Birgün olur, söner, âdet…
Kur’anda demiştir Ahmed,
İstifade etmez isen,
Senden alınır emanet.
Yok ol, sana o olsun mal,
Diri iken etme ihmâl;
(Emre), emanet Hakkındır,
Vermez isen olunğ (1) hammal.
(1) Olunğ = olursun. 17.3.1946