Uyan gönül! attı şafak,

Bu dünyâya gelen gider,
Ne tatlıdır bu âhımız,
0

Uyan gönül! attı şafak,
Gözlerini aç da sen bak;
Nere gitti, evvel gelen?
İçi Hakka, dışı toprak.

Sen onlardan, var, ibret, al,
Bu dünyâya olma meyyâl;
İyi seyreyle Dilbere,
Onlar gibi, olunğ hayâl.

İçlerinde vardır hayat,
Sen dışına verme kıymat;
Bil de seyreyle özüne,
Elinden geçmeden fırsat.

Nereye gitti Develi?
Gıdâ verdi bize dili;
Gönlün muhâfaza etsin,
Demesinler bize: deli.

Gördüğünden sen al ibret,
Odur evvel gelen devlet;
Bu âlemi sever isen,
O gıdâya eder hasret.

Yürü dâim sen o ize,
Kucak açmış durur bize;
(Emre)! yumma sen gözünü,
Görünüyor açık göze.

Zapteden: Şevket Kutkan.
Tarsus, Saat: 5.15

5.4.1959