Tuttuk aşkın eteğini,

Aşk doludur îmânımız,
Bu aşk bana ne yapar:
0

Tuttuk aşkın eteğini,
Unuttuk gök meleğini;
Biz yanarak döndeririz
Mevlânın her feleğini.

Hurûf ile savtsız ilim
Öğrenmiyen, olmaz sâlim:
Ebediyyen hiç ayrılmaz,
Kim ki gelip olsa teslîm.

Nasıl târîf-eylesin söz…
Candan baksa, görüyor göz;
Ona hayat veririz biz,
Dâim yaşar, hiç ölümsüz.

Olur sonra fenâ fillâh,
Benlik kalmaz, biter günah;
(Emre) bu sözü işitti,
Onun için ediyor âh.

Yanar, çıkar her avazı,
Çalınıyor damar sazı;
İstiyor ki insan duysun,
Kabûl-olsun o murâzı.

Zapteden: M. Görgün, N. Özsevenler, Ş. Kutkan.
Mersin, Saat:11.35

23.3.1963