Taklit olmasın halların, (1)
Önüne dökülür yarın;
Bütün varlık burda kalır,
Hakkın huzuruna varınğ. (2)
Kirden, sen, yüzünü yıka,
Temizlensin, görün Hakka;
Kara yüzü kimse sevmez,
Temizlen ki Cânân baka.
Senden söyliyene inan,
Burda kalmaz hiçbir insan;
(İlm ü amel) e dayanma,
Bu hal zuhur eder, inan.
Ömrü geçirme nafile,
Hakka yürü güle güle,
Gaflet ile geçen günler,
Hiç bir dahi geçmez ele.
Bir gün olur, olunğ (3) pişman,
Hep sevdiğin, olur düşman;
Ağzından çıkan sözlere,
Dikkat eyle, eyle iman.
Ömür gider hep günbegün,
Bu gaflet, gelmesin düğün;
Götür, Hakka teslim eyle,
Sen yokluğa yetiş, öğün.
Zerre bırakma arzudan,
Onlar ile gitsin bu can;
Bedenini (Kürsü) eyle,
Gelsin de otursun Rahman.
Sen vârına verme kıymat (4),
Emanettir (5) bütün hayat;
(Emre), bütün varlığını,
Kurban et, Dost önüne at.
(1) Hallerin.
(2) Varınğ = varırsın.
(3) Olursun.
(4) Kıymet.
(5) Emanet = muvakkat, fanî. 26.3.1948