Seni över cümle dil,
Görmek olur mu kabil?
Hakkı görmek istersen,
Yoluna git de sevil.
Sevilir gitmek ile
Canı terk etmek ile
Canı kurban ettiysen
Bu bilgi, bitmek ile.
Canı terk et de yürü,
Benlik denilen körü;
Benliktir inkâr eden,
Kapıda ko münkiri.
“Ben!” deme, sana küser,
O seni üryan ister;
Teslim olduğun yere,
Haktır, sen deme beşer.
Sen uy, olma perişan;
Sözüyle hâli nişan;
Kelâmı Haktan gelir,
Onun dili tercüman.
Durmaz söyler her zaman,
Onun sözüdür burhan; (1)
Sen seyreyle âşıka
Uyar da olmaz pişman.
Hak, orda kurmuş mekân,
Ordan olunur ayan;
Bekle, kapı açılır,
Sana verilir ihsan.
Az olur sözü duyan,
Duyanlar olur insan;
(Emre), gördü, inandı,
Seyret, tutar mı güman.
(1) Burhan = keramet, mûcize. 3.2.1945