“Seni göreyim” dedin,
Ateşten gömlek giydin
Yüzünü seyredince
Tamam oldu burda din.
Bize ne lâzım mezhep…
Dost olmuştur bize hep…
“İlmi ledün” okutur
Bizdeki olan mektep.
Bu kalem, Dostu yazar,
Okumayan eder zâr;
Senin ile doludur
Burda kurulan pazar.
Göründün sen rengârenk,
Dostum sana yoktur denk,
O Dostu göreceksen
Bu can ile eyle cenk.
O yüz görülür açık,
Seyret de sen de ayık, (1)
Aç gözünü iyi bak,
Görene yok karanlık.
Uyanmış o Dost, mahmur,
Gören sanır uyuyor.
Bir kere yere baksa,
Dirilir ehli kubur.
Onlar can bulur tekrar,
Bedene olur süvar;
(Emre), canını terk et,
O âleme sen de var.
(1) Ayıl, aklın başına gelsin. 6.2.1944