Seni çağırıyor Cânan,
Ulaş da var, (Emre) sen yan;
Sen de kendini terkeyle,
O senden diyene inan.
Benliğindir sana perde,
(Emre), sen düştün bir derde…
Eğer sen, bileyim dersen,
Her vârını Dosta ver de…
Kulak verin bu (Emre) ye,
Dostun âleminden diye;
O dosta âşık olanlar,
Ağı karışık bal yiye.
Bizik (1) bu ilmin muhtacı,
Öğrenenler giyer tacı;
Bu (Emre) sana yalvarır,
Çok yanıyor biraz acı.
Sen Sultanın, benim kulu,
Kapına dayandı yolu;
Bağı sende bu (Emre)nin,
Rahm et de çözülsün kolu.
Bu âleme gelen, göçer,
Ecel şerbetini içer;
Bu (Emre) seni seyretti,
Onun için candan geçer.
(1) Bizik = Biziz. 3.1.1943