Sen yarattın bütün canı,

Sen yarattın bütün canı,
Sen yarattın her insanı;
Söyletmezsen, lâl olurum,
Sen söylettin bu lisânı.

Derd elinden verinğ haber,
Her şeyle sensin berâber;
Gözlerime görünüyor,
Neye baksam, gaayet dilber.

Söylenen söz, geliyor hoş,
Dinlediğim, değildir boş;
Hangi gözü, seyredersem,
Oluyorum gaayet sarhoş.

Ayıltmıyor beni bu hâl,
Bu ne güneş, bulmaz zevâl…
Eğer hangi perde kalksa,
Arkasından çıkar (Cemâl).

Eğer küfür, eğer isyan,
Gerek bir dost, gerek düşman,
Ben tefriksiz sever isem,
Gönlümde geziyor Rahman.

Gece gündüz dâim durur,
Nice haller eder zuhur…
Beni bende ettim kayıp,
Hiç yanıma gelmez gurur.

Damla iken, göl eyledin,
Diken, iken gül eyledin;
Bir ateşe tutup atdın,
Beni yakıp kül eyledin.

Dünyâdaki ateş yakmaz,
Kerîh olan koku, kokmaz;
Nefis denen varlık bitti,
Mahkûm olan, dönüp bakmaz.

Eşiğine yarar oldu,
(Emre) seni arar oldu;
Dünyâ ehli etti ikrah,
Senden, böyle karâr oldu.

Zapteden: Rûşen Mirici
Saat:17.45

28.10.1955