Sen üryan ol, biz görek. (1)
Âşıklara gösterek; (2)
Bu çekilmez hasrete
Allah, dayanmaz yürek.
Görün, olalım uşak,
Lâzım değil “enelhak”;
Ben aşkına (3) düşeli,
Yürek oldu iki şak. (4)
Yüzünden kalkmış nikap,
Görün beni toprak yap!
Aşkın ile pişirdin,
Beni eyledin kebap.
Kebap oldum, ye bâri…
Senin bir ismin “Bâri”;
Herbiri bir şey görür,
Sensin bunlardan ârî.
Adını (5) söyler, bilmez,
Seni bilmiyen gülmez;
Bir kerre seni gören,
Kendi kendine (6) gelmez.
Her daim durur sersem;
Darılırsın “ben!” dersem;
Nikabı kaldırırsın,
Ben beni sana versem.
Verdim, vârım kalmadı,
Varlığın nedir adı… (7)
Seni görünce geldi.
(Emre)nin ağzı tadı.
(1) Görelim.
(2) Gösterelim.
(3) Senin aşkına.
(4) Şak = parça. Yüreğim iki parça oldu.
(5) Senin adını.
(6) “kendine” yerine kullanılmıştır.
(7) Varlığın, yani malın, mülkün ve canın ne ehemmiyeti var… 13.8.1944