Sen tutturdun afata,
Hitam verdin hayata;
Yüzünü seyir eden
Bilmem ki nasıl yata…
Gözleri uyku tutmaz,
Yaralanan unutmaz;
Perçemine dolaşan,
Bir gözler (1) uyku tutmaz.
Bekler ki atsın şafak,
Ateşe keser yatak; (2)
Aklı: “gel, uyu!” derse,
Aşkı da der: “durma, kalk!”
Senin aşkına yanık,
Daim durur uyanık;
Uyanık duranlara
Himmet kapısı açık.
Alan, girer kapıdan,
Seyir eder o her an
Bir görüşün bedeli:
Gözlerde dolanan kan.
Can, bil ki, ona bedel:
Aklı vermeli evvel;
(Emre) teslim olunca
Ordan Dilber diyor: gel!
(1) Hiçbir göz.
(2) Yatak baştanbaşa ateş olur, orada yatamaz. 21.2.1945