Sabahtan kalktım da, gördüm Dilberi,

Sabahtan kalktım da, gördüm Dilberi,
İşâret eyledi, aşkın eseri;
Aklımı, fikrimi, aldı kendine,
Kaşı ile gözü, verir haberi.

Kendi fikri ile, neler sezerim…
Bâzı ferah olur, bâzı bezerim;
Dem gelir, taş gibi, hareket kalmaz,
Dem gelir, dağları, durmaz gezerim.

Yerimde dururken, olurum seyyah,
Ciğerim tutuşur, ben çekerim âh;
Sabrım tükenince, siyah geceler,
Asırlara benzer, hiç olmaz sabah.

Bu açık dünyâyı, eylerim zindan,
Benim ile yanar, nice yüzbin can…
Kıvılcım atarsa, kirpiklerinden,
Ateşe girersem, olurum handân.

İki gözlerimden, o olur gören,
Yok olur giderim, gözlerinde ben;
Aklım, fikrim, canım, gider yapışır,
Kaşının üstünde, olur siyah ben.

Hacerül’esveddir, ederim tavâf,
Bütün günahlarım, hep edilir af;
Bir de bakarım ki, ötüyor Zümrüt,
Nurdan inşâ olmuş, görürüm ki (Kaf).

Saçının siyahı, attırır şafak,
Gözlerinde döner, güneş, yuvarlak;
Büyür, olur ağaç, meyva dağıtır,
Beni alır, eder, üstüne yaprak.

Meyvasını yiyen, alır ölmez can,
Gözünden dağıtır, her yere ihsan;
(Emre) dokanınca, sarardı, soldu,
Durmadan sallanır, sanki bir hazan.

Zapteden: Vasfiye Değirmenci.
Saat:12.00
Çiftehan’da doğmuştur.

22.7.1955