O, her yandan seyreder,
Nârayı kalbden eder;
O nârayı duyanlar,
Bu cihanı terkeder.
Bu şerbetten içelim,
Kendimizden geçelim;
Buralar haram oldu,
Dost iline göçelim,
Bu cihanı nidelim,
Koyup Dosta gidelim,
Bu el gayet yüksektir,
Acep tutar mı elim…
Bugün bize Dost baktı,
Gören bağrını yaktı;
Dost yüzünü görenler,
Canı elden bıraktı.
Bu deriyi yüzelim,
Ayağına bezelim; (1)
Dost denizi açıldı,
Biz Dost ile yüzelim.
Canı ona verelim,
Biz ateşe girelim;
Madem o Dostu gördük,
Vârı yere serelim.
Kimler bu candan bezer,
Vahdet suyunda yüzer;
Bana ârif demeyin,
Bende bu hâl ne gezer…
Bu hâl bende ne gezer…
(Emre) her dem bunu der:
Canımı sana verdim,
Allahım, sen aşkı ver.
(1) Bezeyelim yerinde kullanılmıştır.