Ninni deyim de, sen, bebeğim, uyu! (1)

Ninni deyim de, sen, bebeğim, uyu! (1)
Rahat eyliyenin, halîmdir huyu;
(Asıl azmaz, bal da, kokmaz) diyorlar:
Tohum tâkîbeder, anadan soyu.

Toprak üzerinde, biter her çiçek,
Mutlaka istiyor, bir elden emek;
Tabîat kanûnu, dâimî böyle;
Kullarına emir, eylemiş Felek.

Kimi açık biter, kimi de koyu,
Hizmet eden, verir, köküne suyu;
Bir zaman saksıda, saklanır tohum,
Ben ninni deyim de, dinle de uyu!

Uyanmadan evvel, bir göz açılmaz,
İçinden çıkılmaz, görüp kaçılmaz;
Güneş etrafında, döner bu Küre,
Devretmeden evvel, nûru saçılmaz.

Uyu, uyan, gülsün, senin yüzlerin,
Görenlere gıdâ, versin gözlerin,
İki kelimeden, başka konuşmaz,
Zaman gelir, neş’e, saçar sözlerin.

Senin bakışında, esrâr gizlidir,
Bilip anlaşılmaz, her var gizlidir,
Fettâne güzlerin, şimdi uyusun,
Muhabbet güneşi, doğar, gizlidir.

Dilinde saklanır, inci ve mercan,
Senden yürümüştür, bu âleme can;
(Emre) durmaz döker, anlatmak için,
Hayat çeşmesinden, akıtır lisan.

Zapteden : Fuzûle Emre
Saat:10

(1) Bu doğuş, Emre, torunu Taptık Temel’e ninni söylerken doğmuştur. 19.12.1952