Ninni deyim bebek! güzelce uyu,

Ben seni sevince, düşürdün dile,
Gözlerim, oldu halka
0

Ninni deyim bebek! güzelce uyu,
Bil de tâkîb-eyle, ecdattan huyu;
Sen uyanık ol da, gaaibeyleme,
“Asîl azmaz” derler, var anla soyu.

Aklına girdirme, her türlü kiri,
Boş yere sarfetme, bu temiz fikri;
Tefekkür ehli ol, yürü selâmet,
Mânevî yollardan, hiç kalma geri.

Bütün âlemlere, iyi, ol, ibret,
Hep mekânın-olsun, mânevî cennet;
Açılsın kalb gözün, ışıklar gibi,
Nice gönüllere, uyan da seyret.

Bilinmez kuvvete, dâim ol mâlik,
Temiz insan sana, hep olsun sâlik;
Gıdâ ver gözünden, yaradılmışa,
İlâhî sarayı, anla, eyle milk.

Hükmeylemek için, içinde otur,
Mânevî saltanat, eylesin zuhûr;
Rahmet-i Rahmânı, sakın unutma,
Sana esîr-olsun, nefisle gurur.

Ölümler bilmedik ömürle yaşa,
Azmeden ulaşır, mutlakaa başa;
(Emre)nin değildir, söylenen sözler,
İsterse söyletir, dağ ile taşa.

Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:11.20

5.4.1962