Neyleyim, Dost aşkı var,
Canımı durmaz yakar;
Verdi bir bade içtim,
İkincisini sunar.
Bakıyor dura dura,
Kendi dönmüş mahmura;
Âşıklara âdettir,
O bâdeye el vura.
Ateştendir o bâde,
Ediliyor iade,
Ölüme razı olan,
İçmeğe eder vâde.
Ver, içeyim ben, Gülüm!
Âşıka lâzım ölüm;
Karşımdan gaibetsem,
Yanar yanar görürüm.
Bakışı canı deler,
Âşıklar böyle sever,
Bu (Emre) senden başka
Seyretmeğe tövbeler. (1)
(1)Tövbelemek = tövbe etmek. Tövbe eder. 21.4.1945