Nerede put görsem, âyînim benim,

Bu nasıl hâldir Yârab!
Sabahtan kalktım da, gördüm bir Güzel,
0

Nerede put görsem, âyînim benim,
Dâimâ zikreder, severek, dilim;
Burdan ötesini, edemem târîf,
Çünkü tamâm-olur, irfanla ilim.

Her gelen, orada karâr-eylemiş,
Tecellî şavkını, ikrâr-eylemiş;
Mânevî Hicazdır, berâber Mâbud;
Kendi eli ile, îmâr-eylemiş.

Arafat dağıdır, tavâfı zordur,
Kendinden geçenler, tutuyor huzûr,
Ölü duvar değil, her vakıt diri,
Her yan seyrânıdır, kalbde duruyor.

Oradan geliyor, dönene, himmet;
Kıble-i Hakîkat, Ebedî Devlet;
Varıp bitişende, kalır mı bir şart?
Âşık olanlarda, farz ile sünnet?

Küfür îman-olur, îman da küfür;
Bütün şifâ bulur, yetişirse kör;
Gözlerini açtı, çok şükür, (Emre)!
Sen hasret çekerdin, doya doya gör.

Zapteden: Kadriye Darendeli
Namrun, Saat:22.20

29.8.1957