Nerden tutulduk aşka…

Sanki biz de geldik, fânî dünyâya,
Dereyi, tepeyi yol eden: sevgi;
0

Nerden tutulduk aşka…
Yok etti yaka yaka;
Uçurdu külümüzü,
Vâsıl-eyledi Hakka.

Vedâ’ ettirdi cana,
Hem de iki cihâna;
Bakan, yüzünü görür,
Eyledi temiz ayna.

Görünürüz her yüze,
Perdesi kalkan göze;
Cana düştü kıvılcım,
Âlem benzedi bize.

İstîlâ eyledi Hak,
Gönül, olunca toprak;
Olduk Tûbâ ağacı,
Her canlı, oldu yaprak.

Kalbimiz mahrem Hicaz,
Her gelen, alır muraz;
Bu Dört İmam bizdedir,
Dönenler kılar namaz.

Bizim iledir Rehber,
Hiç ayrılmaz, berâber;
Her vârımız Dost oldu,
Benlikten yoktur eser.

Yaratan aldı teslim,
Bildirir nice ilim…
(Emre) kendini verdi,
Aldı bir (Kalb-i Selîm).

Zapteden: İhsan Yöntem, Nazmiye Ersu, Sait Doğan.
Namrun, Saat: 21.00

6.9.1958