Neler eylemiş Mevlâ…
Bürünmüş bütün (hâl) e;
Nice devirler geçmiş,
Nemrud yapmıştır kale.
Burdan varmış Urfa’ya,
Posteki saya saya;
Ateşten tuzak kurmuş
Halil gibi bir aya.
Yapmıştır bir mancınık,
Demiştir: üstüne çık!
Atmış ateş içine,
Hak demiş: yanmanğ (1), ayık!
Durmadan devran döner,
Kâh yanar, kâh da söner;
İki yokluk içinden,
Çıkıp uyanmak hüner.
Biz kale içindeyiz,
Bizleri çıkardı iz;
Seyran edelim, dedik,
Sen sisten yaptın deniz. (2)
Sen kapadın her yanı,
Sisten yaptın tufanı;
Bu (Emre) hoşgörüyor,
Bilmiyen, sıkar canı.
(1) Yanmazsın.
(2) Bu doğuş, Namrun’da, Nemrud’un kalesine çıkıldığı sırada ortalığı kaplıyan sis dolayısiyle doğmuştur.
31.7.949