Neler eyledi o Yâr…
Kalbden geçeni duyar;
Aşkıyle tutuşturdu,
Bizi ta’n eder ağyâr.
Bilmezler derdimizi,
Durmadan taşlar bizi;
Bizden kıvılcım düşse,
Yakar birçok denizi.
Durmadan yanarız biz,
Hicap, bizim neyimiz…
Ebediyyet eline
Hallerimiz olmuş iz.
Etmezler bizi tâkip,
Seyrederler: acâyip;
Muvakkat diri olan,
Bizleri eder tâyip.
Dost’a gider yolumuz,
Bilinmedik bir rumuz;
Canı verdik, öğrendik:
Olur mu cevher, ucuz?
Aldık; bizlere helâl;
Şükür, oldu bize mal;
Lâyık olmıyan sorsa,
Bu (Emre), oluyor lâl.
Zapteden : Hüseyin Bobuş, Yılmaz Sönmez
Saat:9.45
19.1.1954