Nefsim bana oldu düşman,
Gafil tutuyor her zaman;
Gönül senden umar ihsan,
Lutfeyle açılsın yolum.
Çeriler yolumu keser,
Gönlüm ordan geçmek ister,
Merhamet et yolu göster,
Lutfeyle açılsın yolum.
Her yandan atarlar çengel,
Her birisi oldu engel,
Dönüp de diyorlar: tenbel!
Lutfeyle açılsın yolum.
O “ismi âzâm” hakkıyçin,
Verdiğin ilham hakkıyçin,
“Hac” daki imam hakkıyçin,
Lütfeyle açılsın yolum.
Okunan Kur’an hakkıyçin,
Manevî sultan hakkıyçin,
Dertlere derman hakkıyçin,
Lütfeyle açılsın yolum.
Hüseyin, Kerbelâ hakkıyçin,
Verdiğin ilham hakkıyçin,
Engin ve bâlâ hakkıyçin,
Lutfeyle açılsın yolum.
“Ehli Suffa” üçyüz kişi,
Tevhittir onların işi,
Öyle olur Hak dervişi…
Lutfeyle açılsın yolum.
Birdir onların hep canı:
Birinden aldılar kanı,
Hepisinden kan revânı…
Lutfeyle açılsın yolum.
(Emre) ister öyle arzu,
Sen nefsini eyle kuzu,
Gözüne ek derman tozu…
Lutfeyle açılsın yolum.
24.7.1946