Necmi’yi ettik sünnet,
Yerine gelsin âdet;
Evvelden bu yok idi,
Emreyledi Muhammed.
Biz getirdik yerine;
Zarar gelmesin dine;
Yâr aklıma gelince
Aşka düşürdü yine.
Dünyayı etti haram,
Ben nasıl “Yâr”a varam…
Her yanım ateş oldu,
Canı nasıl kurtaram…
Olsun bu aşkın külü,
Bu yolda olsun ölü;
Dökülsün saksısına,
İhya eylesin gülü.
Büyüsün, olsun fidan,
Kokulasın cümle can;
O güle su lâzımsa,
Hazırdır bendeki kan.
Her vârım olsun feda,
Bir kere etsin edâ…
(Emre)! eğer âşıksan,
Canını kurban ada.
5.2.1945