Ne olduk biz Yaradan…
Kavuştuk, aldık ihsan;
Kimi bizi kul bilir,
Âşıklar bilir: Rahman.
Ayna olduk görene,
Benzedik zâhir güne;
Binbir sıfatlarımız,
Yanıyor döne döne.
Yakıp ediyor üryan,
Ateşle doldu meydan;
İçimizi seyreder,
Kim eder bize iman.
Dışımız bizim beşer,
Zıyamız yere düşer;
İç yüzümüz görünse,
Vakıtsız kopar mahşer.
Çekmeli nice emek,
Açılmalı bu çiçek;
Âdeme secde için
Olmak lâzımdır melek.
Gönlümüz olmuş cennet,
Girenler etmiş hizmet;
(Emre) secde etmeğe,
Âdeme etti minnet.
15.2.949