Ne kuvvet verir ele.
Çalarız güle güle;
Bu bizim aşkımızdan
Cihan, olur velvele.
Bize çaldırıyor (Yâr),
Şükür, kalmadı ağyar;
Dünyânın dört köşesi
Aşkın sesini duyar.
Ağzımızdan çıkan ün,
Şen eder, değil mahzun;
Cihânın dört yanına
Îlân olacak birgün.
Duyanı aşka bürür,
Nefs elinden eder hür;
Her dîne sâhibolan
(Can Sâhibi)ni görür.
Böyle bildiriyor Hak,
Îmân ettik muhakkak:
(Mâneviyyet diyenler,
Edecekler ittifak.)
Çıktı (Mehdî-i Resûl),
Böyle kuruldu usûl;
Onunla berâberdir
Allaha inanan kul.
İsterse gitsin hacca,
İsterse tapsın haça,
İsterse papaz olsun,
İsterse olsun hoca,
İkisinin yolu bir,
Sağı, hem de solu bir,
Mâdemki: (Allah!) diyor,
Tevhîd eden kulu bir.
Bunlardan kaçar Deccal,
Gaaliptir mânevî hâl;
Uyan (İsmail Emre)!
Sözlerinden ibret al,
Zapteden : Vasfiye Değirmenci
Saat:9.50
6.1.1954