Ne kadar zâlim, dünyâ…

Ne kuvvet verir ele.
Bakın şunun boyuna,
0

Ne kadar zâlim, dünyâ…
Yaşatmaz doya doya;
Beşer ne kadar gaafil…
Kendisinindir gûyâ…

Gülüşüne aldanır,
Malım, mülkümdür sanır;
Can alan Azrâildir,
Her yanında dolanır.

Der: Benim ile öğün!
Zehirli yapar düğün;
Gönlüm! gözlerini aç,
Seni hazmeder birgün.

Gıdâsı: yaşıyan can,
Suyu: damardaki kan;
Alına tutulmazsan
Nefsinesin Süleyman.

Böyle kurulmuş erkân,
Dünyâyı tutma mekân;
Cihanda kurtlar, kuşlar
Seni edinmiş vatan.

Kemiriyor her biri,
Dişleri gaayet iri;
(Emre)! sakın tutulma,
Koymazlar seni diri.

Zapteden: Fuzûle Emre
Saat:13.40

4.1.1954