Ne gelir âşık başına,
Ne gelse, gider hoşuna;
Çeşitli zehir karışır
Onun mânevî aşına.
Bir taraftan yakar kaşlar,
Bir yandan, bilmiyen, taşlar;
Bir taraftan ferah olur,
Bir yandan (Cemâl)i haşlar.
Bâzısını tutar zillet,
Birçoklarını da illet;
Gözlerine bir görünür
Yetmişikibuçuk millet.
Kimseleri etmez tefrîk,
Onlardan görülür Mâlik;
Severek yaratmadı mı
Canlı olanları, Hâlik?
Odur görene görünen,
Üstlerine kanat geren;
(Dört Kitap)tan söyler durur
İşitene: Beni öğren!
Duyar sözünü kimisi,
Kulağından çıkmaz sesi;
Duyup, dinleyip, öğrenen,
Acep kendisinin nesi?
Duy, kaldırır nikaabını,
Yetmişiki hicâbını;
Bu (Ümmî Emre) okuyor
Her yüzlerden (Kıtâb)ını.
Zapteden : Neş’e Emre
Saat: 9.15
1.2.1954