Nasibolmaz herkese,
Koşardım daim sese;
Sen gönülden seyrettin,
Sen bilirsin nerdeyse.
Burda olur mu günah…
Affeyledi Pâdişah.
Ben neler söyleyeyim…
Aşkı verirse Allah.
Ben söylerim aşk ile,
O Dost söylerse bile; (1)
Âşık! bin canın varsa,
Aşkın uğrunda öle.
Çoğu gitti bu yoldan,
Aşkın tadını tadan…
Bizi davet ediyor
Cümlemizi Yaradan.
Bizleri eyledi var,
Aşk verdi, dedi: yalvar!
Dosttan ışık gelince
Dilleniyor bu duvar.
(Emre) bindi duvara,
Yürüyüp Dosta vara;
Taşlar bile dayanmaz
Bendeki âhuzâra.
(1) Bile = beraber.