Nasibeyledi Hudâ
Yine biz geldik “Yurd”a;
Yârım doldurdu verdi,
Mahmur olduk burada.
Geçer mi bu mahmurluk…
Ayıkmıya imkân yok;
Kalbimi yaralıyor,
Kirpikleri olmuş ok.
Hiç geçmesin yarası,
İstek değil çaresi;
Ona gıda verilsin
Ciğerimin paresi.
Orada bulsun vuslat,
Kabul olsun bu murat;
Evvelîdir bu dilek,
Kabul et, eyle imdat.
Damarını dolansın,
Bu (Emre) aşka yansın;
Kabul et ricasını,
Her dertlere dermansın!
3.5.1945